MüTEGAYYİR sıf. (ar. teğayyür'den müteğayyi). Esk. 1. Değişen, başkalaşan. 2. Bozulmuş, bozuk. Kaynak: Büyük Larousse ...
MüTEGAYYİR sıf. (ar. teğayyür'den müteğayyi). Esk.
1. Değişen, başkalaşan.
2. Bozulmuş, bozuk.
1. Değişen, başkalaşan.
2. Bozulmuş, bozuk.
Kaynak: Büyük Larousse
mütegayyir
- değişen, değişmiş, başkalaşmış, bozulmuş.
- başkalaşan, değişken.
YORUMLAR