MüTEHAMMİL sıf. (ar. tahammül'den mütehammil). Esk. 1. Bir yükü kaldırmaya, güç bir işi gerçekleştirmeye elverişli: "Evin s...
MüTEHAMMİL sıf. (ar. tahammül'den mütehammil). Esk.
1. Bir yükü kaldırmaya, güç bir işi gerçekleştirmeye elverişli: "Evin sureti inşası buna mütehammil..." (H. Z. Uşaklıgil).
2. Bir şeye mütehammil, ona dayanan, katlanan: Cefaya mütehammil.
—Esk. denize. Mütehammil su hattı, geminin batmadan alabileceği en fazla yükün düzeyi.
1. Bir yükü kaldırmaya, güç bir işi gerçekleştirmeye elverişli: "Evin sureti inşası buna mütehammil..." (H. Z. Uşaklıgil).
2. Bir şeye mütehammil, ona dayanan, katlanan: Cefaya mütehammil.
—Esk. denize. Mütehammil su hattı, geminin batmadan alabileceği en fazla yükün düzeyi.
Kaynak: Büyük Larousse
mütehammil
ödat, eskimiş Arapça mutehammil
ödat, eskimiş Arapça mutehammil
- dayanıklı görünümlü.
- yüklenen, dayanan, tahammül eden.
YORUMLAR