MüTEKELLİM sıf. (ar. teküllüm'den mü- tekellim). Esk. 1. Söyleyen, konuşan. 2. Söylev söyleyen, hatip. —Din. Kelam ilminde u...
MüTEKELLİM sıf. (ar. teküllüm'den mü- tekellim). Esk.
1. Söyleyen, konuşan.
2. Söylev söyleyen, hatip.
—Din. Kelam ilminde uzmanlaşmış müslüman tanrıbilimciyi adlandıran arapça sözcük.
—isi. huk. Mütekellim alel-vakf, vakfı yöneten, vakıf hakkında söz sahibi olan şahıs.
♦ adi. Esk. dilbilg. Birinci şahıs.
1. Söyleyen, konuşan.
2. Söylev söyleyen, hatip.
—Din. Kelam ilminde uzmanlaşmış müslüman tanrıbilimciyi adlandıran arapça sözcük.
—isi. huk. Mütekellim alel-vakf, vakfı yöneten, vakıf hakkında söz sahibi olan şahıs.
♦ adi. Esk. dilbilg. Birinci şahıs.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR