MüTENEZZİL sıf. (ar. tenezzülden mü- tenezzil). Esk. 1. Alçalan, kendi şanına yakışmayacak bir şey icra eden. 2. Alçak gönüllük gös...
MüTENEZZİL sıf. (ar. tenezzülden mü- tenezzil). Esk.
1. Alçalan, kendi şanına yakışmayacak bir şey icra eden.
2. Alçak gönüllük gösteren.
1. Alçalan, kendi şanına yakışmayacak bir şey icra eden.
2. Alçak gönüllük gösteren.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR