MüTERAKİB sıf. (ar. terâküb'den mü- terâkib). Esk. Birbiri üstüne binmiş olan kiremit vb. için kullanılır. —Ed. Arap abecesi...
MüTERAKİB sıf. (ar. terâküb'den mü- terâkib). Esk. Birbiri üstüne binmiş olan kiremit vb. için kullanılır.
—Ed. Arap abecesiyle yazılışına nazaran sonunda ve başlangıcında harekesiz, ortada ise 3 harekeli harfi bulunan sözcüklerin oluşturduğu uyak. (Örn.: "sahbâyı adem" ve "mînâyı adem" sözcüklerinde uyağı oluşturan "...âyı adem'in harfleri şu şekilde sıralanır: elif [harekesiz]-ye [harekeli]-ayın [harekeli]-dal [harekeli]-mim [(harekesiz].)
—Ed. Arap abecesiyle yazılışına nazaran sonunda ve başlangıcında harekesiz, ortada ise 3 harekeli harfi bulunan sözcüklerin oluşturduğu uyak. (Örn.: "sahbâyı adem" ve "mînâyı adem" sözcüklerinde uyağı oluşturan "...âyı adem'in harfleri şu şekilde sıralanır: elif [harekesiz]-ye [harekeli]-ayın [harekeli]-dal [harekeli]-mim [(harekesiz].)
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR