MüTETABİ, sıf. (ar. teta- buc'dan mütetabiâ€, dişi, mütetabi†a). Esk. 1. Birbiri ardınca sıralanan. 2. Mütetabi -ül-vürud, ar...
MüTETABİ, sıf. (ar. teta- buc'dan mütetabiâ€, dişi, mütetabi†a). Esk.
1. Birbiri ardınca sıralanan.
2. Mütetabi -ül-vürud, ardı kesilmeyen.
—Esk. dilbilg. izafatı mütetabia, zincirleme isim tamlaması.
1. Birbiri ardınca sıralanan.
2. Mütetabi -ül-vürud, ardı kesilmeyen.
—Esk. dilbilg. izafatı mütetabia, zincirleme isim tamlaması.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR