MüTTEHİM sıf. ve a. (ar. ittihâmdan müttehim). Esk. 1. Töhmet altında bulunan, kendisine kabahat yüklenen. 2. Suçu olan, kabahatli....
MüTTEHİM sıf. ve a. (ar. ittihâmdan müttehim). Esk.
1. Töhmet altında bulunan, kendisine kabahat yüklenen.
2. Suçu olan, kabahatli.
1. Töhmet altında bulunan, kendisine kabahat yüklenen.
2. Suçu olan, kabahatli.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR