Divan, şiire ağırlık veren bir edebiyattır. Nesir, fakat bilimsel çalışmalarda, tarihlerde, kimi sanat içerikli metinlerde ve seyahat türü e...
Divan, şiire ağırlık veren bir edebiyattır. Nesir, fakat bilimsel çalışmalarda, tarihlerde, kimi sanat içerikli metinlerde ve seyahat türü eserlerde kullanılmıştır.
Divan Edebiyatı’nda düzyazılar, yazılış gayesi ve dil tutumu dikkate alınarak üçe ayrılır:
1. Sanatlı(süslü) Nesir
Söz ustalığı göstermek amacıyla yazılır. Sinan Paşa’nın Tazarru’at adlı eseri, bu türün en tanınmış örneğidir. Sanatlı düzyazıya inşa denir
2. Orta Nesir
Yer yer ağır ve süslü, yer yer mütevazi bir üslupla yazılan düzyazılardır. Çoğu zaman tarih kitaplarında bu nesir türü görülür. Osmanlılar zamanında tarihçilik,â€vakanüvis†ismi altında yürütülen bir tür memurluktu. Sarayda görevlendirilen vakanüvisler, mühim önemsiz her vakası günü gününe notlar halinde yazarlardı. Bu eserler, vaka anlatımına dayalı olduğundan, bilimsel tarih anlayışıyla bağdaşmaz. Divan sürecinin başlıca tarihçileri içinde Aşıkpaşazade ,Ali, Ebülgazi Bahadır Han,Naima, Peçevi, Çevirmen Asım sayılabilir.
3. Mütevazı Nesir
Dil ve ifade ustalığının değildir, ele alınan mevzunun ehemmiyet taşımış olduğu nesir türüdür. Bu anlayış sebebiyle, mütevazi düzyazılarda ustaca söz söyleme uğraşı görülmez; dil açık, yalın, naüreldir. Bu nesir türünü kullananlardan başlıcaları şunlardır: Mercimek Ahmet , Yazman Çelebi, Evliya Çelebi (Eseri:Seyahatname).
YORUMLAR