Ormanın kıyısına gelince durdu. Dönüp ban...
Ormanın kıyısına gelince durdu. Dönüp bana bakacağından emindim.
Kulaklarını başına doğru dikip, gurur duyarak dönecekti ki ilişkimizi bir anlamda sona erdirebilecekti.
Ama sadece ormana doğru devam etti.
Yani, beni hayatta tutan, vahşi refakatçim;
Hayatımdan temelli çıktı…
Ve aslında babam haklıydı.
Richard Parker beni hiç bir zaman arkadaşı olarak görmemişti.
Yaşadığımız onca şeyden sonra arkasına bile dönüp bakmadı.
Ama o gözlerde, kendi yansımasının bana bakıyor olduğundan daha fazlası olduğuna inanmak zorundaydım. Bunu ispat edemem ama eminim.
Yann Martel - “ Life of Pi ’‘
YORUMLAR