Toplumsal Siyaset ve Avrupasosyal Fonu 1. AB'de Toplumsal Siyaset ve Kapsamı Avrupa Topluluğu, toplumsal güvenlik sist...
Toplumsal Siyaset ve Avrupasosyal Fonu
1. AB'de Toplumsal Siyaset ve Kapsamı Avrupa Topluluğu, toplumsal güvenlik sistemleri açısından oldukça gelişmiş ülkelerden luşmaktadır.Bununla birlikte üye ülkeler içinde da oldukça farklılıklar vardır. Yunanistan ve Almanya'nın aynı düzeyde vatandaşlarına toplumsal güvence verdiklerini söylemek doğru değildir. Bununla birlikte, tüm üye ülkelerde sosya güvenlik sistemlerinin finansmanına devletin katkıda bulunması benzer biçimde bir takım ortak paydalar vardır. Topluluğun toplumsal politikası, "istihdam", "işçi sağlığı ve güvenliği", "sanayide toplumsal maliyetler", "işgücü mobilitesi ve toplumsal harcamalar"la ilgilidir.
AT toplumsal alanda, üye devlatlere belli başlı bir modeli uygulama zorunluluğu getirmemektedir.Her üye devlet kendi sosyo-ekonomik yapısına uygun sistemi uygulamakta serbesttir.fakat ulusal sistemler içinde yer alması ihtiyaç duyulan bir takım toplumsal standartlar vardır.Topluluğun kuruluşundan bu yana toplumsal siyaset kendi alanında geliştirilen 200 kadar mevzuatla, bu standartların uyumlaştırılmasına, yaşama ve çabalama şartlarının geliştirilerek ana kuralları Çalışanların Temel Toplumsal Haklarına İlişkin Topluluk Şartı ile belirlenen Avrupa Toplumsal Alanının gerçekleştirilmesine çalışılmaktadır. Bu tabloda "Avrupa Toplumsal Şartı", İngiltere dışındakiüye ülkeler tarafında 1989 senesinde kabul edilmiştir.Avrupa Toplumsal Şartı, AT vatandaşlarıiçin şu hakları kapsamaktadır;
* Özgür dolaşım hakkı,
* Çabalama ve eşit ücret hakkı,
* Daha iyi yaşama ve çabalama şartlarına haiz olma hakkı,
* Örgütlenme ve toplu sözleşme hakkı,
* Mesleki eğitim hakkı,
* Hanım ve adam içinde eşit muamale görme hakkı,
* İşçiler için bilgilendirilme, danışılma ve yönetime katılma hakkı,
* İşte korunma ve güvenlik hakkı,
* Çocuklar ve buluğluk çağındaki gençler için yasalarla korunma hakkı,
* Yaşlılar için emeklilikten sonrasında tertipli bir yaşam standardına haiz olma hakkı,
* Özürlüler için toplumsal ve mesleki entegrasyon hakkı.
Soayal Koşul'ın yasal açıdan bağlayıcılığı yoktur. Fakat, gelecekte AT toplumsal politikasının büyük seviyede Toplumsal Koşul'a uygun olarak oluşturulan Toplumsal Hareket Programı ışığında geliştirilmesi öngörülmektedir. AT'da toplumsal siyaset kendi alanında şimdiye kadar alınan önlemler kapsamlı ve tutarlı bir AT toplumsal politikası oluşturamamıştır. Bunun sebepleri, içinde, ülkelerin ulusal iktisat açısından ehemmiyet taşıyan çabalama yaşamı ve endüstri ilişkileri mevzusunda ulusal egemenlik haklarını paylaşmak mevzusunda gönülsüz olmaları yer almıştır. Fakat AT'nun kuruluşundan bu yana toplumsal alanda ulaşmış olduğu düzeye bakıldığında, bu mevzuda mühim başarılar elde edildiği görülmektedir.
AET'nu kuran Roma Antlaşması'nın temelini atan Spaak Komitesi'nin hazırladığı raporda, toplumsal alanda ortak politikalara gereksinme olmadığı, toplumsal maliyetlerin ve devlet yardımlarının rekabet üstünde tesiri olduğu, kişilere meydana getirilen toplumsal yardımların sıhhat eğitim benzer biçimde toplumsal sistemlerin kurulacak olan Topluluğun kapsamı haricinde kalmış olduğu belirtilmiştir. bununla birlikte Roma Antlaşması'nda, yaşam ve çabalama şartlarının iyileştirilmesinden ve çabalama şartlarının iyileştirilmesinden, toplumsal ve ekonomikgelişmenin sağlanmasından, mıntıkalar arası farklılıkların giderilmesinden, üye ülke ekonomilerinin birliğinin sağlamlaştırılmasından ve uyumlu gelişmelerin güvence altına alınmasından söz edilmektedir. Roma Antlaşması'nda toplumsal politikayla ilgili şu hükümler yer almıştır;
* Toplumsal güvenlik haklarının geçirme edilebilir olması hükmünüde kapsamak suretiyle işçilerin özgür dolaşımının sağlanması (48, 49 ve 51 nci Maddeler),
* Genç işçilerin değişiminin teşvik edilmesi (50 nci Madde),
* Özgür yerleşme hakkına ait 52 ile 58 nci Maddeler,
* Toplumsal mevzularda üye ülkeler içinde yakın işbirliğinin sağlanması (117 ve 118 nci Maddeler),
* Hanım ve adam içinde eşit işe ücret ilkesinin uygulanması (119 ncu Madde),
* ücretli izin sistemiyle ilgili 120 nci Madde,
* Göçmen işçilerin toplumsal güvenlik haklarıyla ilgili 121 nci Madde,
* İşçileri istihdamını, coğrafi ve ustalaşmış mobilitelerini sağlamak suretiyle Avrupa Toplumsal Fonu'nun kurulması (123 ve 127 nci Maddeler),
* Mesleki eğitimde ortak bir siyaset oluşturulması içingenel ilkeler belirlenmesi (128 nci Madde).
AT'da toplumsal siyaset düzenlemelerinin yasal dayanağını; ortak pazarın işleyişi ve kurumlar üstünde etkili olabilecek üye devletler yasal ve yönetimsel hükümlerinin tüzükler kanalıyla uyumlaştırılmasını öngören 100 ncü Maddesi ile ortak pazarın amaçlarının gerçekleştirilmesine yönelik Konsey'in uygun tüm önlemlerialacağını öngören 235 nci Maddesi oluşturmaktadır. 1987 tarihindeki Tek Avrupa Senedi ile AET Antlaşması'na eklenen 118A ve 118B maddeleri, Topluluk organlarına toplumsal siyaset alanını tanzim etme mevzusunda çok mühim ek yetkiler vermiştir. 118A Maddesi Konsey'e, nitelikli genellikle, bilhassa işçilerin sıhhat ve güvenliklerinin korunması için çabalama ortamının geliştirilmesi ve bu alandaki önlemlerin uyumlaştırılmasını amaçlayan yönetmelikler kabul etme yetkisi vermiştir. Tek Senet ile Antlaşmaya, ekonomik ve toplumsal uyumla ilgili 130A, 130B, 130C, 130D ve 130E Maddeleri eklenmiştir.
1993 senesinde yürürlüğe giren Mastricht Antlaşması ile de toplumsal taraflar olan işçi ve işverev kesimlerinin arasındaki diyaloğun toplumsal alanda yasamaya temel oluşturması yolu açılmıştır. İşçi sağlığı ve iş güvenliği yanında, çabalama şartları, işçilerin bilgilendirilmesi ve danışma, iş piyasasıyla ilgili fırsatlar, iş hayatında işlem mevzusunda hanım ve adam içinde eşitlik, işgücü piyasası haricinde kalmış kişilerin entegrasyonu mevzularında, mevzuatın onaylanmasında oy birliği zorunluluğu kaldırılarak onun yerine nitelikli oy çokluğu sistemi getirilmiştir.
AT'da toplumsal siyaset kendi alanında bir takım mühim, gelişmelere ilişkin tarihler alt tarafta verilmiştir. 1 Ocak 1953 tarihinde, AET Antlaşmasının 8 nci Maddesinde öngörülen göçmen işçilerin toplumsal güvenliğinin korunmasına ilişkin Tüzük yürürlüğe mgirmiştir. Konsey, 1 ve 2 Nisan 1953 tarihlerinde sınır işçileri için benzer hükümler kapsayan bir başka tüzüğü kabul etmiştir. 11 Temmuz 1963'de ise, mevsimlik işçilerin toplumsal güvenliğini elde eden Tüzüğü onaylamış, 18 Aralık 1963'de bu Tüzüğe yeni maddeler eklenmiştir. 1 ve 2Nisan 1963 tarihlerinde mesleki eğitim mevzusundaki ortak politikanın ilkeleri balirlenmiş ve 1977 senesinde Berlin'de Avrupa Eğitim Kalkınma Merkezi açılmıtır. 10 Ekim 1972'de, AET içinde aileleri ile beraber hareket eden işçilere ulusal toplumsal güvenlik önlemlerinin uygulanmasını güvence eden Tüzük yüyürlüğe girmiştir. bu Tüzük, bir süre önce ülkeler içinde imzalanmış olan karşılıklı ve çok taraflı anlaşmaların yerini almıştır. 1981 senesinde Tüzüğün kapsamını genişleterek, kendi kendine çalışanlar ile onların aileleri de toplumsal güvenlik garantisi altına alınmıştır. 1975 senesinde Dublin'de kurulan Yaşam ve Çabalama Şartlarının Düzeltilmesi için Avrupa Vakfı, Topluluğa, bu konudaki çalışmalarında ve siyaset belirlenmesinde destek olmuştur.
Konsey, 30 Aralık 1961 tarihinde çalışan hanım ve erkeklere eşit ücret verilmesi mevzusunda bir takvimi belirleyerek 30 Haziran 1962'ye kadar bu farkın %15 oranında, 30 haziran 1963'te %10 ve geriye kalan farkın da 31 Aralık 1964'te tamamen ortadan kaldırılmasını kabul etmiştir. Fakat aradan geçen uzun süreye karşın bu ilke tüm üye ülkelerde tam olarak yerine getirilmemiştir. Bu sebeple Komisyon üyelere, birçek kez yükümlülüklerini hatırlatmak ihtiyacı hissetmiştir.
Toplumsal siyaset kapsamında Ab'de "toplumsal diyalog" mevzusuna da özetlemek gerekirse değinmekte yarar vardır. AB'de tüm işçileri ilgilendiren mevzular, Val Duhesse Toplumsal Diyaloğu diye malum bağımsız ve gönüllü bir süreç etrafında 1985'ten bu yana UNICE, CEEP ve ETUC tarafındangörüşülmektedir.1997 yılına kadar 21 ortak görüş ve 3 anlaşma üretilmiştir. Toplumsal Politaka Protokolü'nün 3 ve 4 ncü maddeleri etrafında iki anlaşma görüşme edilmiştir. Bunlardan biride ilkini, analık/babalık izniyle, ikincisi ise yarım-gün çalışmayla ilgilidir.Bu anlaşmalar bir Tüzük şeklinde uygulanmak suretiyle Konsey'e sunulmuştur. 20 kadar değişik sektörle, mesleklere özgü görüşmeler yapılmış, toplumsal partnerler 140'tan fazla ortak bildiri yayınlamışlardır. Son döneme ait en mühim girişimler içinde, ziraat hakkında bir çerçeve antlaşma, tecim, pabuç, tekstil ve giyim eşyası sektörlerinde çocuk emeği mevzusunda türlü bildirgeler ile temizlik sektöründe ve dağıtım işlerinde istihdamın genişletilmesi hakkında muhtıralar yer almıştır.
2.AB'de Toplumsal Politikalar
AB, Maastricht Antlaşması ile başlangıçtaki hedefi olan ekonomik bütünleşmenin yanısıra, Topluluğun toplumsal boyutlarında derinleşmeye ve siyasal birliğe de yönelmiştir. Antlaşma'nın toplumsal ve ekonomik ilerlemeyi hızlandıran ve güçlendiren üç temel ilkesi şunlardır;
* Rekabet ilkesine dayanan özgür piyasa ekonomisi,
* Kamu maliyesinin sıhhatli şekilde yönetilmesi,
* ikame etme (subsidiarite) ilkesi. Bu ilke, genel anlamda Topluluk müdahalesinin sınırlandırılmasını ve bu alandakiyetki ve sorumlulukların üye ülkelere bırakılmaifade etmektedir.
Antlaşma, AB'nin toplumsal siyaset ile ilgili tanzim etme ve faliyetlerinda bir dönüm noktası olmuştur. Bu sebeple Birliğin toplumsal politikasını, Maastricht Antlaşması'ndan öncesi ve sonrası olarak incelemekte yarar vardır.
a)Maastricht Antlaşması'ndan Önceki Vaziyet: AT'ları önceleri kendisini yalnız ekonomik bütünleşmeyi sağlama hedefi ile sınırı olan toplumsal politikayı, üye devletlere ait bir alan olarak görmüştür. AET Antlaşması'nda Toplumsal Siyaset başlıklı bölüm altında toplumsal hükümler olarak adlandırılan maddeler. (Md. 117-122) Tooluluğa genel olarak toplumsal siyaset mevzusunda ölçü koyma yetkisi tanınmamıştır. Bu yetki, üye devletlere bırakılmıştır. Antlaşma'nın 117 nci maddesinde, üye devletlerin çalışanların yaşama ve çabalama şartlarının üstünde durulmuştur. 118 nci madde de ise, bu mevzuda Komisyon'a verilen vazife tanınan yetkilerin sınırları ortaya konulmuştur. Bu yetkiler, toplumsal alanda üye devletler içinde sıkı işbirliğini hızlandırmakla sınırlıdır. Komisyon'unfaaliyet göstereceği öncelikli alanlar; istihdam, iş hukuku ve çabalama şartları, mesleki eğitim, toplumsal güvenlik, mesleki hastalıklar ve iş kazalarından korunma, sendika özgürlüğü ve toplu pazarlıktır. Bu zamanda toplumsal siyaset kendi alanında en mühim etkenlik, Antlaşma'da hukuki tasarruflar için hususi yetkinin tanındığı işçilerin özgür dolaşımı ile ilgilidüzenlemelerdir. 19-20 Ekim 1972 tarihindeki Paris Zirvesi'nde, toplumsal siyaset kendi alanında dinamik ilerlemenin gereği vurgulanmış ve Topluluğa kuvvetli bir toplumsal boyut kazandırmanın ekonomik ve parasal birliği oluşturmak kadar mühim olduğu açıklanmıştır.
Konsey, 1 Ocak 1974 tarihinde Toplumsal Politikalar Hakkında Etkenlik Programı Sonucu'nı kabul etmiştir. Bu programda, daha iyi şartlarda ve daha çok istihdam, özgür dolaşımın, yaşama ve çabalama şartlarının iyileştirilmesi, işçilerin Topluluğun ekonomik ve toplumsal siyaset alanındakikarar alma sürecine katılımlarının arttırılması, Avrupa'da toplu iş sözleşmelerinin yapılmasının kolaylaştırılması benzer biçimde ilkeler mevcuttur.
Avrupa Tek Senedi ile (1987) AET Antlaşması'na eklenen 118A ve 118B maddeleri, Topluluğun toplumsal siyaset alanındaki tanzim etme yetkisini genişlemiştir. Topluluk organları bu şekilde bağlayıcı hukuki tanzim etme yapma yetkisine kavuşmuştur. Madde 118A Konsey'e, nitelikli genellikle, bilhassa işçilerin sıhhat ve güvenliklerinin korunması için çabalama ortamının geliştirilmesi ve bu alandaki önlemlerin uyumlaştırılmasını amaçlayan direktifler kabul etme yetkisi vermiştir. 118B maddesinde ise, Komisyon'un toplumsal taraflar rasında Avrupa'da diyaloğu geliştirmek ve istekleri halinde sözleşmeye dayalı ilişkilerin kurulabilmesi için uğraş göstereceği belirtilmiştir. Antlaşma'ya eklenen 130A maddesi ile Topluluğun belli başlı bir toplumsal politikası olacağı belirgin hale getirilmiştir. 9 Aralık 1989 tarihinde de, ingiltere haricinde 11 ülke tarafınca İşçilerin Temel Toplumsal Haklarına İlişkin Topluluk Şartı (Avrupa Toplumsal Şartı) kabul edilmiştir.
Avrupa Toplumsal Şartı; özgür dolaşım, istihdam, adil ücret hakkı, çabalama ve yaşama şartlarının iyileştirilmesi, sendikalaşma ve toplu sözleşme, mesleki eğitim, hanım ve erkeklere eşit davranma, işçilerin bilgilendirilmesi ve yönetime katılma, işçi sağlığı ve iş güvenliği, çocuk, genç, yaşlı ve özürlülerin korunması mevzularını içermiştir. Konsey, yukarıda belirtilen temel toplumsal hakların uygulamaya geçirilmesinin ilk olarak üye devletlere ait bir alan bulunduğunu ve bunun yasa koyucuların alacağı önlemlerle ya da toplu iş sözleşmeleri ile olabileceğini belirtmektedir.
Toplumsal Şartın en üstün saydığı 12 Temel hak şunlardır;
* Herhangi bir üye devlette çabalama hakkı,
* Adil bir ücret alma hakkı,
* Daha iyi yaşama ve çabalama şartlarına haiz olma hakkı,
* İlgili üye devlette yürürlükte olan düzenlemelere bakılırsa toplumsal güvenlik hakkı,
* Örgütlenme ve toplu pazarlık hakkı,
* Mesleki eğitim hakkı,
* Hanımlar ile adamların eşit işleme doğal olarak tutulması,
* Bilgilendirme, danışılma ve katılım hakkı,
* İşyerinde sıhhat korunması ve güvenlik hakkı,
* Yaşlıların uygun bir yaşama standardına haiz olma hakkı,
* Engellilerin cemiyet ve çabalama hayatıla daha iyi bütünleştirilmesi.
Toplumsal güvenliğe ilişkin düzenlemeler, iş akdi feshedilen işçilerin korunması ya da kendi ülkelerinin dışındaki bi üye devlette çalışan Topluluk vatandaşlarının çabalama şartları benzer biçimde toplumsal politikaya ilişkin başka alanlarda ise Toplumsal Antlaşma'ya bakılırsa üye devletlerin temsilcileri içinde oybirliği şartı aranır. Bu nedenle bir üye devlet herjangi bir sonucu veto ederek engelleyebilir.Toplumsal Anlaşma'da öngörülen usul ilk kez 1994'te Avrupa İşyeri Konseyleri'nin kuruluşuna ilişkin yönetmeliğin kabulünde başarıyla kullanılmıştır. Söz mevzusu Yönetmelik, aniden fazla AB üyesi devlette minimum 1000 işçi çalıştıran ya da iki üye devletin her birinde minimum 150 işçi çalıştıran firmaların, çalışanlarına belirliölçüde bilgi vermesi ve danışması zorunluluğunu getirmektedir. Anlaşma, ücret, örgütlenme özgürlüğü, bırakım ve işkapatım hakkı benzer biçimde bir takım zozyal siyaset mevzularını üye devletlerin yetki kendi alanında bırakmaktadır. Komisyaon 1989 tarihindeki etkenlik programında, ama tek pazarın toplumsal boyutlarının ve Topluluğunun ekonomik ve toplumsal dayanışmasının mecburi kıldığı durumlarda Topluluk düzeyinde tanzim etme yapılacağını bildirmektedir.
b) Maastricht Antlaşması'dan Sonraki Vaziyet: Avrupa Birliği Antlaşması'nın başlangıç hükümlerinde, üye ülkelerin toplumsal alanda gelişme sağlayacakları yolundaki niyetleri açıkça yer almıştır. Maastricht Antlaşması'na ek Toplumsal Politikaya İlişkin Protokol, İngiltere dışındaki 11 üye ülke, toplumsal entegrasyon bakımındangelişme imkanı getirerek bu mevzuda bir anlaşma yapmalarını elde etmiştir. Bu Protokol ve bu Protokole dayalı Toplumsal Politikaya İlişkin Antlaşma, birliğin toplumsal siyaset kendi alanında ölçü koyma yetkisinin kapsamını genişletmiş, toplumsal taraflara, aralarında tesis edecekleri diyalog kanalıyla Birliğin toplumsal alandakiyasama faliyetlerine katılma imkanı vermiştir. Fakat bununla beraber AB'nin toplumsal politikası bakımından iki değişik dayanak ortaya çıkmıştır. Bunlardan biride birincisi; 14 üye devlet için geçerli olan AB Antlaşması'dır. Bu tabloda, toplumsal siyaset alanındaki yetkileri dardır. Öbürü de, İngiltere ve Şimal İrlanda hariç, 14 üye ülke için geçerli olan Toplumsal Politikaya İlişkin Antlaşma'nın getirmiş olduğu toplumsal politikaya ilişkin hükümlerdir.
Antlaşma'ya bakılırsa Birlik ve üye devletler, istihdamı geliştirmek, yaşama ve çabalama şartlarını iyileştirmek, uygun bir toplumsal koruma sağlamak, toplumsal diyaloğunu geliştirmek, dışlanmışlık ile savaşım etmek amacıyla insan larının geliştirilmesini kendilerine hedef seçerek ve değişik ulusal uygulamaları ve Birlik ekonomisinin rekabet edebilirliği sürdürmeyi göz önünde bulundurarak, lüzumlu önlemleri alacaklardır. Bu hedefler, üye devletlerin yanısıra AB'nin dehedefleri olarak kabul edilmiştir.Anlaşma, Konsey'e bakılırsa toplumsal siyaset kendi alanında minimum koşul edinmek suretiyle direktifler çıkarma yetkisi vermiştir.Fakat, kademeli olarak uygulama alanına girecek olan bu direktiflerin minik ve orta ölçekli firmaların oluşumunu ve gelişimini engelleyecek yönetimsel, mali ve hukuki engellemeler getirmekten kaçınacağı belirtilmiştir.Konsey, Komisyondan gelen tavsiye üzerineAvrupa Parlamentosu ve Ekonomik ve Toplumsal Komite'yedanıştıktan sonrasında oybirliği ile karar alabileceklerdir.
Oybirliği gerektiren mevzular şunlardır;
* Toplumsal güvenlik ve işçilerin toplumsal açıdan korunması,
* Hizmet akdi sonlanmış işçilerin toplumsal açıdan korunması,
* Beraber karar alma dahil, işçi ve işverenin temsili ve çıkarlarının savunulması, yönetime katılma,
* Birlik topraklarında ikamet eden üçüncü ülke vatandaşlarının çabalama şartları,
* Toplumsal Fon'a ilişkin hükümlere aykırı olmamak kaydıyla istihdamın teşvik edilmesi ve çabalama imkanlarının arttırılması mevzularında maddi katkılar,
Nitelikli oy çokluğu gerektiren mevzular;
* Çalışanların sağlığını ve güvenliğini korumak için bilhassa çabalama ortamının iyileştirilmasi,
* Çabalama şartları,
* İşçilerin bilgilendirilmesi ve işçilere danışılması,
* İşgücü piyasasında hanım ve adam içinde fırsat ve işlem aşitliğinin sağlanması,
* İşgücü piyasasından dışlanmış bireylerin mesleki açıdan yaniden işgücü piyasasına entegrasyonu.
üceretler, örgütlenme özgürlüğü, bırakım ve işkapatım uygulamalarına ilişkin mevzular ise Birliğin yetki alanı haricinde bırakılmıştır.
Toplumsal Politikaya İlişkin Antlaşma'nın getirmiş olduğu ikinci mühim yenilik, AB'de işçi ve işveren tarafları içinde toplumsal diyaloğu geliştirmesidir.
Komisyon, AB içinde toplumsal tarafların görüş alışverişinde bulunmasını özendirmekle görevlidir. Bu maksatla Komisyon, toplumsal siyaset kendi alanında tanzim etme taslakları hazırlamadan ilkin toplumsal tarafların görüşlerini alcaktır. Görüş alışverişinden sonrasında Komisyon, AB mevzuatının tavsiye edilebilir olduğu kanısına varırsa, hazırlanmakta olan mevzuat teklifinin tüm içinde ne olduğu hakkında toplumsal tarafların görüşüne başvuracaktır. Toplumsal taraflar bunun üstüne Komisyon'a görüşlerini ve gerektiğinde tavsiyelerini bildireceklerdir. Toplumsal taraflar aralarında anlaştıkları taktirde, mevzuyu kendi aralarında tanzim etmek suretiyle toplumsal diyalog sürecini başlatabilirler. Bu girişimleri Komisyon'un en fazla 9 ay süre ile kesintiye uğratır. Toplumsal tarafların AB'ye sürdürecekleri diyalog, taraflar isterlerse bir sözleşme ile sonuçlandırılabilir.
AB'de bağlanan sözleşme, toplumsal taraflarca malum olağan yöntemlerle uygulama alanına sokulacağı benzer biçimde, sözleşme mevzusu toplumsal tarafların ortak talepleri üstüne Konsey sonucu ile yürürlüğe girebilir. Bu işlemin de 9 aylık süre içinde tamamlanması gerekmektedir. AB'de toplumsal diyalog sürecinin ilk somut ürünü, Avrupa'da toplumsal tarafları temsil eden, Avrupa Endüstri ve İşveren Konfederasyonları Birliği (UNICE), Avrupa İşçi Sendikaları Konfederasyonu (ETUC) ve Avrupa Kamu Teşebbüsleri Merkezi (CEEP) içinde 1995 senesinde imzalanan Aileyle ilgili Sebeplerle İzin Çerçeve Antlaşması'dır. Bu konuyu 1997 tarihindeki Kısmi Çabalama Ile alakalı Çerçeve Antlaşması ile 1999 tarihindeki Belli başlı Süreli Emek vermeye İlişkin Çerçeve Antlaşması izlemiştir.
1. AB'de Toplumsal Siyaset ve Kapsamı Avrupa Topluluğu, toplumsal güvenlik sistemleri açısından oldukça gelişmiş ülkelerden luşmaktadır.Bununla birlikte üye ülkeler içinde da oldukça farklılıklar vardır. Yunanistan ve Almanya'nın aynı düzeyde vatandaşlarına toplumsal güvence verdiklerini söylemek doğru değildir. Bununla birlikte, tüm üye ülkelerde sosya güvenlik sistemlerinin finansmanına devletin katkıda bulunması benzer biçimde bir takım ortak paydalar vardır. Topluluğun toplumsal politikası, "istihdam", "işçi sağlığı ve güvenliği", "sanayide toplumsal maliyetler", "işgücü mobilitesi ve toplumsal harcamalar"la ilgilidir.
AT toplumsal alanda, üye devlatlere belli başlı bir modeli uygulama zorunluluğu getirmemektedir.Her üye devlet kendi sosyo-ekonomik yapısına uygun sistemi uygulamakta serbesttir.fakat ulusal sistemler içinde yer alması ihtiyaç duyulan bir takım toplumsal standartlar vardır.Topluluğun kuruluşundan bu yana toplumsal siyaset kendi alanında geliştirilen 200 kadar mevzuatla, bu standartların uyumlaştırılmasına, yaşama ve çabalama şartlarının geliştirilerek ana kuralları Çalışanların Temel Toplumsal Haklarına İlişkin Topluluk Şartı ile belirlenen Avrupa Toplumsal Alanının gerçekleştirilmesine çalışılmaktadır. Bu tabloda "Avrupa Toplumsal Şartı", İngiltere dışındakiüye ülkeler tarafında 1989 senesinde kabul edilmiştir.Avrupa Toplumsal Şartı, AT vatandaşlarıiçin şu hakları kapsamaktadır;
* Özgür dolaşım hakkı,
* Çabalama ve eşit ücret hakkı,
* Daha iyi yaşama ve çabalama şartlarına haiz olma hakkı,
* Örgütlenme ve toplu sözleşme hakkı,
* Mesleki eğitim hakkı,
* Hanım ve adam içinde eşit muamale görme hakkı,
* İşçiler için bilgilendirilme, danışılma ve yönetime katılma hakkı,
* İşte korunma ve güvenlik hakkı,
* Çocuklar ve buluğluk çağındaki gençler için yasalarla korunma hakkı,
* Yaşlılar için emeklilikten sonrasında tertipli bir yaşam standardına haiz olma hakkı,
* Özürlüler için toplumsal ve mesleki entegrasyon hakkı.
Soayal Koşul'ın yasal açıdan bağlayıcılığı yoktur. Fakat, gelecekte AT toplumsal politikasının büyük seviyede Toplumsal Koşul'a uygun olarak oluşturulan Toplumsal Hareket Programı ışığında geliştirilmesi öngörülmektedir. AT'da toplumsal siyaset kendi alanında şimdiye kadar alınan önlemler kapsamlı ve tutarlı bir AT toplumsal politikası oluşturamamıştır. Bunun sebepleri, içinde, ülkelerin ulusal iktisat açısından ehemmiyet taşıyan çabalama yaşamı ve endüstri ilişkileri mevzusunda ulusal egemenlik haklarını paylaşmak mevzusunda gönülsüz olmaları yer almıştır. Fakat AT'nun kuruluşundan bu yana toplumsal alanda ulaşmış olduğu düzeye bakıldığında, bu mevzuda mühim başarılar elde edildiği görülmektedir.
AET'nu kuran Roma Antlaşması'nın temelini atan Spaak Komitesi'nin hazırladığı raporda, toplumsal alanda ortak politikalara gereksinme olmadığı, toplumsal maliyetlerin ve devlet yardımlarının rekabet üstünde tesiri olduğu, kişilere meydana getirilen toplumsal yardımların sıhhat eğitim benzer biçimde toplumsal sistemlerin kurulacak olan Topluluğun kapsamı haricinde kalmış olduğu belirtilmiştir. bununla birlikte Roma Antlaşması'nda, yaşam ve çabalama şartlarının iyileştirilmesinden ve çabalama şartlarının iyileştirilmesinden, toplumsal ve ekonomikgelişmenin sağlanmasından, mıntıkalar arası farklılıkların giderilmesinden, üye ülke ekonomilerinin birliğinin sağlamlaştırılmasından ve uyumlu gelişmelerin güvence altına alınmasından söz edilmektedir. Roma Antlaşması'nda toplumsal politikayla ilgili şu hükümler yer almıştır;
* Toplumsal güvenlik haklarının geçirme edilebilir olması hükmünüde kapsamak suretiyle işçilerin özgür dolaşımının sağlanması (48, 49 ve 51 nci Maddeler),
* Genç işçilerin değişiminin teşvik edilmesi (50 nci Madde),
* Özgür yerleşme hakkına ait 52 ile 58 nci Maddeler,
* Toplumsal mevzularda üye ülkeler içinde yakın işbirliğinin sağlanması (117 ve 118 nci Maddeler),
* Hanım ve adam içinde eşit işe ücret ilkesinin uygulanması (119 ncu Madde),
* ücretli izin sistemiyle ilgili 120 nci Madde,
* Göçmen işçilerin toplumsal güvenlik haklarıyla ilgili 121 nci Madde,
* İşçileri istihdamını, coğrafi ve ustalaşmış mobilitelerini sağlamak suretiyle Avrupa Toplumsal Fonu'nun kurulması (123 ve 127 nci Maddeler),
* Mesleki eğitimde ortak bir siyaset oluşturulması içingenel ilkeler belirlenmesi (128 nci Madde).
AT'da toplumsal siyaset düzenlemelerinin yasal dayanağını; ortak pazarın işleyişi ve kurumlar üstünde etkili olabilecek üye devletler yasal ve yönetimsel hükümlerinin tüzükler kanalıyla uyumlaştırılmasını öngören 100 ncü Maddesi ile ortak pazarın amaçlarının gerçekleştirilmesine yönelik Konsey'in uygun tüm önlemlerialacağını öngören 235 nci Maddesi oluşturmaktadır. 1987 tarihindeki Tek Avrupa Senedi ile AET Antlaşması'na eklenen 118A ve 118B maddeleri, Topluluk organlarına toplumsal siyaset alanını tanzim etme mevzusunda çok mühim ek yetkiler vermiştir. 118A Maddesi Konsey'e, nitelikli genellikle, bilhassa işçilerin sıhhat ve güvenliklerinin korunması için çabalama ortamının geliştirilmesi ve bu alandaki önlemlerin uyumlaştırılmasını amaçlayan yönetmelikler kabul etme yetkisi vermiştir. Tek Senet ile Antlaşmaya, ekonomik ve toplumsal uyumla ilgili 130A, 130B, 130C, 130D ve 130E Maddeleri eklenmiştir.
1993 senesinde yürürlüğe giren Mastricht Antlaşması ile de toplumsal taraflar olan işçi ve işverev kesimlerinin arasındaki diyaloğun toplumsal alanda yasamaya temel oluşturması yolu açılmıştır. İşçi sağlığı ve iş güvenliği yanında, çabalama şartları, işçilerin bilgilendirilmesi ve danışma, iş piyasasıyla ilgili fırsatlar, iş hayatında işlem mevzusunda hanım ve adam içinde eşitlik, işgücü piyasası haricinde kalmış kişilerin entegrasyonu mevzularında, mevzuatın onaylanmasında oy birliği zorunluluğu kaldırılarak onun yerine nitelikli oy çokluğu sistemi getirilmiştir.
AT'da toplumsal siyaset kendi alanında bir takım mühim, gelişmelere ilişkin tarihler alt tarafta verilmiştir. 1 Ocak 1953 tarihinde, AET Antlaşmasının 8 nci Maddesinde öngörülen göçmen işçilerin toplumsal güvenliğinin korunmasına ilişkin Tüzük yürürlüğe mgirmiştir. Konsey, 1 ve 2 Nisan 1953 tarihlerinde sınır işçileri için benzer hükümler kapsayan bir başka tüzüğü kabul etmiştir. 11 Temmuz 1963'de ise, mevsimlik işçilerin toplumsal güvenliğini elde eden Tüzüğü onaylamış, 18 Aralık 1963'de bu Tüzüğe yeni maddeler eklenmiştir. 1 ve 2Nisan 1963 tarihlerinde mesleki eğitim mevzusundaki ortak politikanın ilkeleri balirlenmiş ve 1977 senesinde Berlin'de Avrupa Eğitim Kalkınma Merkezi açılmıtır. 10 Ekim 1972'de, AET içinde aileleri ile beraber hareket eden işçilere ulusal toplumsal güvenlik önlemlerinin uygulanmasını güvence eden Tüzük yüyürlüğe girmiştir. bu Tüzük, bir süre önce ülkeler içinde imzalanmış olan karşılıklı ve çok taraflı anlaşmaların yerini almıştır. 1981 senesinde Tüzüğün kapsamını genişleterek, kendi kendine çalışanlar ile onların aileleri de toplumsal güvenlik garantisi altına alınmıştır. 1975 senesinde Dublin'de kurulan Yaşam ve Çabalama Şartlarının Düzeltilmesi için Avrupa Vakfı, Topluluğa, bu konudaki çalışmalarında ve siyaset belirlenmesinde destek olmuştur.
Konsey, 30 Aralık 1961 tarihinde çalışan hanım ve erkeklere eşit ücret verilmesi mevzusunda bir takvimi belirleyerek 30 Haziran 1962'ye kadar bu farkın %15 oranında, 30 haziran 1963'te %10 ve geriye kalan farkın da 31 Aralık 1964'te tamamen ortadan kaldırılmasını kabul etmiştir. Fakat aradan geçen uzun süreye karşın bu ilke tüm üye ülkelerde tam olarak yerine getirilmemiştir. Bu sebeple Komisyon üyelere, birçek kez yükümlülüklerini hatırlatmak ihtiyacı hissetmiştir.
Toplumsal siyaset kapsamında Ab'de "toplumsal diyalog" mevzusuna da özetlemek gerekirse değinmekte yarar vardır. AB'de tüm işçileri ilgilendiren mevzular, Val Duhesse Toplumsal Diyaloğu diye malum bağımsız ve gönüllü bir süreç etrafında 1985'ten bu yana UNICE, CEEP ve ETUC tarafındangörüşülmektedir.1997 yılına kadar 21 ortak görüş ve 3 anlaşma üretilmiştir. Toplumsal Politaka Protokolü'nün 3 ve 4 ncü maddeleri etrafında iki anlaşma görüşme edilmiştir. Bunlardan biride ilkini, analık/babalık izniyle, ikincisi ise yarım-gün çalışmayla ilgilidir.Bu anlaşmalar bir Tüzük şeklinde uygulanmak suretiyle Konsey'e sunulmuştur. 20 kadar değişik sektörle, mesleklere özgü görüşmeler yapılmış, toplumsal partnerler 140'tan fazla ortak bildiri yayınlamışlardır. Son döneme ait en mühim girişimler içinde, ziraat hakkında bir çerçeve antlaşma, tecim, pabuç, tekstil ve giyim eşyası sektörlerinde çocuk emeği mevzusunda türlü bildirgeler ile temizlik sektöründe ve dağıtım işlerinde istihdamın genişletilmesi hakkında muhtıralar yer almıştır.
2.AB'de Toplumsal Politikalar
AB, Maastricht Antlaşması ile başlangıçtaki hedefi olan ekonomik bütünleşmenin yanısıra, Topluluğun toplumsal boyutlarında derinleşmeye ve siyasal birliğe de yönelmiştir. Antlaşma'nın toplumsal ve ekonomik ilerlemeyi hızlandıran ve güçlendiren üç temel ilkesi şunlardır;
* Rekabet ilkesine dayanan özgür piyasa ekonomisi,
* Kamu maliyesinin sıhhatli şekilde yönetilmesi,
* ikame etme (subsidiarite) ilkesi. Bu ilke, genel anlamda Topluluk müdahalesinin sınırlandırılmasını ve bu alandakiyetki ve sorumlulukların üye ülkelere bırakılmaifade etmektedir.
Antlaşma, AB'nin toplumsal siyaset ile ilgili tanzim etme ve faliyetlerinda bir dönüm noktası olmuştur. Bu sebeple Birliğin toplumsal politikasını, Maastricht Antlaşması'ndan öncesi ve sonrası olarak incelemekte yarar vardır.
a)Maastricht Antlaşması'ndan Önceki Vaziyet: AT'ları önceleri kendisini yalnız ekonomik bütünleşmeyi sağlama hedefi ile sınırı olan toplumsal politikayı, üye devletlere ait bir alan olarak görmüştür. AET Antlaşması'nda Toplumsal Siyaset başlıklı bölüm altında toplumsal hükümler olarak adlandırılan maddeler. (Md. 117-122) Tooluluğa genel olarak toplumsal siyaset mevzusunda ölçü koyma yetkisi tanınmamıştır. Bu yetki, üye devletlere bırakılmıştır. Antlaşma'nın 117 nci maddesinde, üye devletlerin çalışanların yaşama ve çabalama şartlarının üstünde durulmuştur. 118 nci madde de ise, bu mevzuda Komisyon'a verilen vazife tanınan yetkilerin sınırları ortaya konulmuştur. Bu yetkiler, toplumsal alanda üye devletler içinde sıkı işbirliğini hızlandırmakla sınırlıdır. Komisyon'unfaaliyet göstereceği öncelikli alanlar; istihdam, iş hukuku ve çabalama şartları, mesleki eğitim, toplumsal güvenlik, mesleki hastalıklar ve iş kazalarından korunma, sendika özgürlüğü ve toplu pazarlıktır. Bu zamanda toplumsal siyaset kendi alanında en mühim etkenlik, Antlaşma'da hukuki tasarruflar için hususi yetkinin tanındığı işçilerin özgür dolaşımı ile ilgilidüzenlemelerdir. 19-20 Ekim 1972 tarihindeki Paris Zirvesi'nde, toplumsal siyaset kendi alanında dinamik ilerlemenin gereği vurgulanmış ve Topluluğa kuvvetli bir toplumsal boyut kazandırmanın ekonomik ve parasal birliği oluşturmak kadar mühim olduğu açıklanmıştır.
Konsey, 1 Ocak 1974 tarihinde Toplumsal Politikalar Hakkında Etkenlik Programı Sonucu'nı kabul etmiştir. Bu programda, daha iyi şartlarda ve daha çok istihdam, özgür dolaşımın, yaşama ve çabalama şartlarının iyileştirilmesi, işçilerin Topluluğun ekonomik ve toplumsal siyaset alanındakikarar alma sürecine katılımlarının arttırılması, Avrupa'da toplu iş sözleşmelerinin yapılmasının kolaylaştırılması benzer biçimde ilkeler mevcuttur.
Avrupa Tek Senedi ile (1987) AET Antlaşması'na eklenen 118A ve 118B maddeleri, Topluluğun toplumsal siyaset alanındaki tanzim etme yetkisini genişlemiştir. Topluluk organları bu şekilde bağlayıcı hukuki tanzim etme yapma yetkisine kavuşmuştur. Madde 118A Konsey'e, nitelikli genellikle, bilhassa işçilerin sıhhat ve güvenliklerinin korunması için çabalama ortamının geliştirilmesi ve bu alandaki önlemlerin uyumlaştırılmasını amaçlayan direktifler kabul etme yetkisi vermiştir. 118B maddesinde ise, Komisyon'un toplumsal taraflar rasında Avrupa'da diyaloğu geliştirmek ve istekleri halinde sözleşmeye dayalı ilişkilerin kurulabilmesi için uğraş göstereceği belirtilmiştir. Antlaşma'ya eklenen 130A maddesi ile Topluluğun belli başlı bir toplumsal politikası olacağı belirgin hale getirilmiştir. 9 Aralık 1989 tarihinde de, ingiltere haricinde 11 ülke tarafınca İşçilerin Temel Toplumsal Haklarına İlişkin Topluluk Şartı (Avrupa Toplumsal Şartı) kabul edilmiştir.
Avrupa Toplumsal Şartı; özgür dolaşım, istihdam, adil ücret hakkı, çabalama ve yaşama şartlarının iyileştirilmesi, sendikalaşma ve toplu sözleşme, mesleki eğitim, hanım ve erkeklere eşit davranma, işçilerin bilgilendirilmesi ve yönetime katılma, işçi sağlığı ve iş güvenliği, çocuk, genç, yaşlı ve özürlülerin korunması mevzularını içermiştir. Konsey, yukarıda belirtilen temel toplumsal hakların uygulamaya geçirilmesinin ilk olarak üye devletlere ait bir alan bulunduğunu ve bunun yasa koyucuların alacağı önlemlerle ya da toplu iş sözleşmeleri ile olabileceğini belirtmektedir.
Toplumsal Şartın en üstün saydığı 12 Temel hak şunlardır;
* Herhangi bir üye devlette çabalama hakkı,
* Adil bir ücret alma hakkı,
* Daha iyi yaşama ve çabalama şartlarına haiz olma hakkı,
* İlgili üye devlette yürürlükte olan düzenlemelere bakılırsa toplumsal güvenlik hakkı,
* Örgütlenme ve toplu pazarlık hakkı,
* Mesleki eğitim hakkı,
* Hanımlar ile adamların eşit işleme doğal olarak tutulması,
* Bilgilendirme, danışılma ve katılım hakkı,
* İşyerinde sıhhat korunması ve güvenlik hakkı,
* Yaşlıların uygun bir yaşama standardına haiz olma hakkı,
* Engellilerin cemiyet ve çabalama hayatıla daha iyi bütünleştirilmesi.
Toplumsal güvenliğe ilişkin düzenlemeler, iş akdi feshedilen işçilerin korunması ya da kendi ülkelerinin dışındaki bi üye devlette çalışan Topluluk vatandaşlarının çabalama şartları benzer biçimde toplumsal politikaya ilişkin başka alanlarda ise Toplumsal Antlaşma'ya bakılırsa üye devletlerin temsilcileri içinde oybirliği şartı aranır. Bu nedenle bir üye devlet herjangi bir sonucu veto ederek engelleyebilir.Toplumsal Anlaşma'da öngörülen usul ilk kez 1994'te Avrupa İşyeri Konseyleri'nin kuruluşuna ilişkin yönetmeliğin kabulünde başarıyla kullanılmıştır. Söz mevzusu Yönetmelik, aniden fazla AB üyesi devlette minimum 1000 işçi çalıştıran ya da iki üye devletin her birinde minimum 150 işçi çalıştıran firmaların, çalışanlarına belirliölçüde bilgi vermesi ve danışması zorunluluğunu getirmektedir. Anlaşma, ücret, örgütlenme özgürlüğü, bırakım ve işkapatım hakkı benzer biçimde bir takım zozyal siyaset mevzularını üye devletlerin yetki kendi alanında bırakmaktadır. Komisyaon 1989 tarihindeki etkenlik programında, ama tek pazarın toplumsal boyutlarının ve Topluluğunun ekonomik ve toplumsal dayanışmasının mecburi kıldığı durumlarda Topluluk düzeyinde tanzim etme yapılacağını bildirmektedir.
b) Maastricht Antlaşması'dan Sonraki Vaziyet: Avrupa Birliği Antlaşması'nın başlangıç hükümlerinde, üye ülkelerin toplumsal alanda gelişme sağlayacakları yolundaki niyetleri açıkça yer almıştır. Maastricht Antlaşması'na ek Toplumsal Politikaya İlişkin Protokol, İngiltere dışındaki 11 üye ülke, toplumsal entegrasyon bakımındangelişme imkanı getirerek bu mevzuda bir anlaşma yapmalarını elde etmiştir. Bu Protokol ve bu Protokole dayalı Toplumsal Politikaya İlişkin Antlaşma, birliğin toplumsal siyaset kendi alanında ölçü koyma yetkisinin kapsamını genişletmiş, toplumsal taraflara, aralarında tesis edecekleri diyalog kanalıyla Birliğin toplumsal alandakiyasama faliyetlerine katılma imkanı vermiştir. Fakat bununla beraber AB'nin toplumsal politikası bakımından iki değişik dayanak ortaya çıkmıştır. Bunlardan biride birincisi; 14 üye devlet için geçerli olan AB Antlaşması'dır. Bu tabloda, toplumsal siyaset alanındaki yetkileri dardır. Öbürü de, İngiltere ve Şimal İrlanda hariç, 14 üye ülke için geçerli olan Toplumsal Politikaya İlişkin Antlaşma'nın getirmiş olduğu toplumsal politikaya ilişkin hükümlerdir.
Antlaşma'ya bakılırsa Birlik ve üye devletler, istihdamı geliştirmek, yaşama ve çabalama şartlarını iyileştirmek, uygun bir toplumsal koruma sağlamak, toplumsal diyaloğunu geliştirmek, dışlanmışlık ile savaşım etmek amacıyla insan larının geliştirilmesini kendilerine hedef seçerek ve değişik ulusal uygulamaları ve Birlik ekonomisinin rekabet edebilirliği sürdürmeyi göz önünde bulundurarak, lüzumlu önlemleri alacaklardır. Bu hedefler, üye devletlerin yanısıra AB'nin dehedefleri olarak kabul edilmiştir.Anlaşma, Konsey'e bakılırsa toplumsal siyaset kendi alanında minimum koşul edinmek suretiyle direktifler çıkarma yetkisi vermiştir.Fakat, kademeli olarak uygulama alanına girecek olan bu direktiflerin minik ve orta ölçekli firmaların oluşumunu ve gelişimini engelleyecek yönetimsel, mali ve hukuki engellemeler getirmekten kaçınacağı belirtilmiştir.Konsey, Komisyondan gelen tavsiye üzerineAvrupa Parlamentosu ve Ekonomik ve Toplumsal Komite'yedanıştıktan sonrasında oybirliği ile karar alabileceklerdir.
Oybirliği gerektiren mevzular şunlardır;
* Toplumsal güvenlik ve işçilerin toplumsal açıdan korunması,
* Hizmet akdi sonlanmış işçilerin toplumsal açıdan korunması,
* Beraber karar alma dahil, işçi ve işverenin temsili ve çıkarlarının savunulması, yönetime katılma,
* Birlik topraklarında ikamet eden üçüncü ülke vatandaşlarının çabalama şartları,
* Toplumsal Fon'a ilişkin hükümlere aykırı olmamak kaydıyla istihdamın teşvik edilmesi ve çabalama imkanlarının arttırılması mevzularında maddi katkılar,
Nitelikli oy çokluğu gerektiren mevzular;
* Çalışanların sağlığını ve güvenliğini korumak için bilhassa çabalama ortamının iyileştirilmasi,
* Çabalama şartları,
* İşçilerin bilgilendirilmesi ve işçilere danışılması,
* İşgücü piyasasında hanım ve adam içinde fırsat ve işlem aşitliğinin sağlanması,
* İşgücü piyasasından dışlanmış bireylerin mesleki açıdan yaniden işgücü piyasasına entegrasyonu.
üceretler, örgütlenme özgürlüğü, bırakım ve işkapatım uygulamalarına ilişkin mevzular ise Birliğin yetki alanı haricinde bırakılmıştır.
Toplumsal Politikaya İlişkin Antlaşma'nın getirmiş olduğu ikinci mühim yenilik, AB'de işçi ve işveren tarafları içinde toplumsal diyaloğu geliştirmesidir.
Komisyon, AB içinde toplumsal tarafların görüş alışverişinde bulunmasını özendirmekle görevlidir. Bu maksatla Komisyon, toplumsal siyaset kendi alanında tanzim etme taslakları hazırlamadan ilkin toplumsal tarafların görüşlerini alcaktır. Görüş alışverişinden sonrasında Komisyon, AB mevzuatının tavsiye edilebilir olduğu kanısına varırsa, hazırlanmakta olan mevzuat teklifinin tüm içinde ne olduğu hakkında toplumsal tarafların görüşüne başvuracaktır. Toplumsal taraflar bunun üstüne Komisyon'a görüşlerini ve gerektiğinde tavsiyelerini bildireceklerdir. Toplumsal taraflar aralarında anlaştıkları taktirde, mevzuyu kendi aralarında tanzim etmek suretiyle toplumsal diyalog sürecini başlatabilirler. Bu girişimleri Komisyon'un en fazla 9 ay süre ile kesintiye uğratır. Toplumsal tarafların AB'ye sürdürecekleri diyalog, taraflar isterlerse bir sözleşme ile sonuçlandırılabilir.
AB'de bağlanan sözleşme, toplumsal taraflarca malum olağan yöntemlerle uygulama alanına sokulacağı benzer biçimde, sözleşme mevzusu toplumsal tarafların ortak talepleri üstüne Konsey sonucu ile yürürlüğe girebilir. Bu işlemin de 9 aylık süre içinde tamamlanması gerekmektedir. AB'de toplumsal diyalog sürecinin ilk somut ürünü, Avrupa'da toplumsal tarafları temsil eden, Avrupa Endüstri ve İşveren Konfederasyonları Birliği (UNICE), Avrupa İşçi Sendikaları Konfederasyonu (ETUC) ve Avrupa Kamu Teşebbüsleri Merkezi (CEEP) içinde 1995 senesinde imzalanan Aileyle ilgili Sebeplerle İzin Çerçeve Antlaşması'dır. Bu konuyu 1997 tarihindeki Kısmi Çabalama Ile alakalı Çerçeve Antlaşması ile 1999 tarihindeki Belli başlı Süreli Emek vermeye İlişkin Çerçeve Antlaşması izlemiştir.
Alıntıdır..
Toplumsal Çalışmacı (Toplumsal Hizmet Uzmanı)
Toplumsal Grup Nedir? Toplumsal Grup Türleri ve Özellikleri
15. ve 16. yüzyılda Avrupa'da meydana gelen siyasal ve toplumsal vakalar nedir?
YORUMLAR