… (HAKİKİ KURBAN) “Bir baba çocuğunun yüzüne bakması ibadettir” buyuruyor Cenâb-ı Peygamber. “Bir baba evladının yüzüne bakması onun için bi...
…
(HAKİKİ KURBAN)
“Bir baba çocuğunun yüzüne bakması ibadettir” buyuruyor Cenâb-ı Peygamber.
“Bir baba evladının yüzüne bakması onun için bir ibadettir” diyor.
O halde o sevgiyi bir raddeye hududa kadar onun altında ALLAH sevgisi gizlidir.
Demek ki bu sevgilerin verilmesi asıl sevgiyi öğretmek için ALLAH tarafından verilen bir nimettir.
Ananın elini öpersin aynı dudakla başka zevk duyarsın.
Sevgilini öpersin başka türlü duyarsın.
Bir nurlu ihtiyarın elini öpersin başka türlü bir zevk duyarsın.
Evladını öpersin başka türlü şey edersin.
Bu şuna benzer.
Et. Koyun eti. Pirzola yaparsın. Et aynıdır.
Köfte yaparsın et aynıdır.
Bilmem biftek yaparsın et aynıdır.
Kül bastı yaparsın, şiş köfte yaparsın et aynıdır amma tatları başka başka…
Asıl bu sevgiyi işte bulabilmek için, biliyorsunuz İbrahim Peygamber çocuğu olmadı dua etti :
“Ya Rabbi bana bir evlat ver! Bana bir evlat ver! Onu Senin yolunda kurban edeceğim!” dedi.
Evlat verildi.
İsmail 14-15 yaşına geldi nur topu gibi bir çocuk.
Evet, 80 küsur yaşındaki bir adamın evladı oluyor.
Başka evladı yok.
Ona bağlanmak, ……
Sevgi insanın içindedir ama tomurcuk bulursa çıkar.
İçimizde daha evladı olmayanlar vardır.
Evladı olduktan sonra ananızın babanızın kıymetini bilebilirsiniz.
Torununuz yok mu, torununuz olduktan sonra torunun kıymetini bilebilirsiniz.
Cenabı Peygamberin muhterem kerimeleri Hazreti Fâtıma Resulullah’ ın huzuruna girdiği zaman; Rasûlullah bir kızına kıyam ederdi. Ne Cebrail’e ne Ebu Bekir’e hiç kimseye kıyam etmezdi. Hz. Fatıma girdiği zaman ayağa kalkardı. Torunları olduktan sonra Hz. Fatıma’nın torunları yine kızına kıyam ediyor. Bir gün Rasûlullah Efendimiz namaz kılıyor Hz. Hüseyin omzuna yapışmış. Onunla beraber secdeye gidiyor. Fahr-i Kâinatın şeyine çıkıyor. Torun sevgisi. Bu sevgiler tomurcuk verdiği zaman ortaya çıkar. Bir kadının evladı olduğu zaman, zayıf kansız bir kadın gece sabahlara kadar uykusuz kalır. Sabah sanki uykusunu uyumuş gibidir. Kim veriyor onu. Asıl Allah sevgisidir. O parça ondandır. İnsanı sevmek. Birbirinizi sevin demek Allah’ın bir ALLAH’ınHayy’ı var sende. ALLAH’ın menevişi var. Nur-u Rasûlullah var onu sevmektir.
İsmail oluyor. Hz. İbrahim diyor ki :“Oğlum sen benim ciğer paremsin. Ben seni ALLAH yolunda zebh edeceğim. Keseceğim!” diyor. Evladını ALLAH yolunda kesecek. ALLAH sevgisi demek, evladı da sıfıra indiriyor. Oğul : “Baba madem böyle diyorsun, Allah emretti hay hay!” diyor. İtiraz etmiyor babasına. Gidiyorlar meşhur dağa. Yatırıyor. Bıçağı hazırlıyor. Hazırlamış. Gizlemiş. “Baba diyor gözümü bağlama” diyor. “Ben yumarım. Yalınız ellerimi bağla” diyor. “Belki kesilirken!” diyor.“Bir yere takılır bıçak. Ben çırpınırım, babalık şefkatin galebe çalar ALLAH’a karşı vazifeni yapmış olmazsın!”diyor.
İsmail şey ediyor. Bağlanıyor böyle. Mübarek boynunu uzatıyor. Hz. İbrahim kaldırıyor bıçağı : “Ya Rabbi Sana nezr edeceğim oğlumu niyet etmiştim. Şey edeceğim!” diyor. Bir içini çekiyor bir : “Bismillah! BismillahuAllahuekber!” der demez, taş titriyor yerinde! Taş titriyor…Bu babaya itaatin, evlada karşı muhabbetin ALLAH’a karşı sevginin hepsine galip geldin mi! Cenâb-ı ALLAH zalim değildir.O anda bıçağa “kesme!” emri çıkıyor. Bıçak kesmiyor. O zaman Cebrail, bildiğimiz koyunu kucaklıyor bir koçu getiriyor : “Bunu yerine keseceksin!” diyor. Onun için kurbanda şimdiki kurbanlar, kıyma yapmak için, bir, kavurma yapmak için iki, gösteriş için.
Kim ne derse desin bu böyle. “Efendim senede bir defa fakirler yesin!” Senede bir defa fakirlerin et yemesinden ne çıkar oğlum? Sen her gün yiyorsun. Yediğin zaman : “Elhamdülillah!” dediğin zaman yemeyenleri düşünebiliyor musun sen? Mesele orda. Düşünebiliyor musun?
Koyun…
Şimdiki koyunlar getiriyorlar işte davarlan şuralarda buralarda.
Eeee…
Hacı amca şey alacak, eee al da kes!
“Ben beş tane alacam!” Zengin adam
Ee“200 lira!”
“Yav 190 liraya ver!”
Eller ortada aldıydı, verdiydi, aldıydı.
ALLAH unutuluyor orda.
Öteki ise Hacı efendiyi kazıklamaya çalışıyor.
Hacı efendi biraz eksiğine almak istiyor.
Ama bunlar hakiki içinden gelmiyor.
Hakiki kendimizi unuttuk.
Bizim üstümüzdeki iğreti insanlığımızdan geliyor.
Çünkü o koyun yavru.
Anası doğurur onu iki küçük emzirir.
Hacı ağıla girer yavrular orda melerler.
Anası orda meler.
Çünkü sütü mandıraya gidecek, satılacak yağ yapılacak.
Asıl kurbanın ne olduğunu biliyor musun?
İsmail’i taklit eden kurban olacak!
Sen kuzuyu anası süt vermekten artık men edecek.
Anasından hakkı olan ALLAH’ın verdiği hakkı olan o sütü emecek doyuncaya kadar çocuk. Oldu mu?
Artık anasından ayrıldı, görmüyor. O kuzuyu alacak. Büyüteceksin onu.
Tarayacaksın süsleyeceksin 3, 5ay, 6 ay evdekiler alışacak ona. Çocuklar : “Kuzum nerde ana?” diyecek.
Mektepten gelen onu : “Bak mektepten yaprak getirdim ona!” diyecekler.
Kuzu evin halkından olacak.
Kurban geldiği zaman, şimdi çocuklar gelecek:
“Baba kesmeyelim bunu!”
“Baba kesmeyelim!”
Hanım : “Yavv nasıl keseceğiz, efendi başka bir koyun al! Bu bizim için şey!”
Ahaa o İsmail yerine geçiyor.
Üzüntü şekli, aha bu kurban olur oğlum.
Öteki ne olur.
Öteki müsaadenizle kavurmadan başka bir şey olmaz.
“Ama ben kestim oldu!”
Devam edin öyleyse olursa.
Hakiki kurbanı söylüyorum.
Bizim gibi gösteriş için değil.
Nasıl ki biz ALLAH’ın kelâmını bugün iki şeyde kullanıyoruz. Otomobillerimize küçük Kur’ân asıyoruz bizi korusun diye.
Bir yere giderken cebimize koyuyoruz.
Bir de Mezarlık Kitabı yapıyoruz.
O, bizim Kitabımız!
Kur’ân canlının kitabı, mezarın kitabı değil!
Onun için : “ALLAH!” denilmeyen evde hayır yoktur oğlum.
Rasûlullah buyuruyor.
Ben uydurmuyorum...
Dr.Münir Derman (k.s.)
***KAYIT 170’ten alınmıştır.
YORUMLAR