Ana Tanrıça Hakkında Bilgi ANA TANRIÇA. Tabiatın tüm canlılığını ve bereketini, verimliliği ile simgeleyen evrensel nitelikli tanrıça. Ana ...
Ana Tanrıça Hakkında Bilgi
ANA TANRIÇA. Tabiatın tüm canlılığını ve bereketini, verimliliği ile simgeleyen evrensel nitelikli tanrıça. Ana tanrıça, sonradan ortaya çıkmış olan bolluk tanrıçası anlayışının çok erken bir emaresidir.
İnsanlık tarihinde yazının bulunuşundan ilkin ve yerleşik ilkel cemiyet aşamasında ortaya çıkmış olduğu için bu konudaki bilgiler, bir tek bulunan hanım heykelciklerine dayanır. Cinsiyet organları çok abartılı bir biçimde işlenmiş olan ve söz konusu çıplak hanım heykelciklerine “Venüs” heykelleri denmiştir. Avrupa ve Asya’da 60 dolayında bulunan bu heykellerin başları derhal hiçbir süre işlenmemiştir. Çok fazla gelişmiş göğüs ve kalçalar ise ilk bakışta dikkati çekmektedir. Bulundukları yerlerin ismi ile anılan bu heykelciklerin en ünlüleri; Dolni Vestonice, Pavlov, Predmostj ve Willen-dorf venüsleridir.
Anadolu’daki Çatalhöyük ve Hacılar kazılarında elde olunan bulgular ise ana tanrıçanın gelişmesinde başlangıç noktasını MÖ 6500 yılına kadar götürmektedir. Ana tanrıçaların tarih süresince almış olduğu değişik isimler şunlardır: Sümer’de Marienna, Mısır’da İsis, Nut, Ament ve önceki dönemlerde saygı gören Mehueret. Mahalli Babil tanrıçası Ga-Tum.Dug, bu türün garip bir örneğidir. Ötekileri Hititlerde Arinna, Suriye’de Lat, Girit adasında Rhea’dır. Kültün en meşhur örneği ise Anadolu’da Kybele’dir.
Kybele ve diğeri bolluk tanrıçaları, anaerkil aile düzeninin günümüze kalan görüntülerini simgelerler.
Garp Anadolu’daki Efes kentinde Artemis ve İtalya’da Nemi gölü (Lacus Nemorensis) yöresinde ise Venüs görülmektedir. Yunan mitolojisindeki evrensel bir güç olan Gaia ya da Ge de başka meşhur bir örnektir. Eski Romalılar bu tanrıçaya Tellus ya da Terra ismini vermişlerdir.
YORUMLAR