Ayı: Etçiller takımından, ama çoğu zaman hem et, hem ot yiyen memeli. Kış ortasında dişi ayı, fare sanılacak kadar ufak yavrular dünyaya ge...
Kış ortasında dişi ayı, fare sanılacak kadar ufak yavrular dünyaya getirdi: 23 sm uzunluğunda, 400 gr ağırlığında, dişsiz, kör, postu seyrek tüylü hayvancıklar. Bu zayıf yaratıkların korkulu bir etçilin yavruları olduğuna inanmak çok güçtü!
Emzirme döneminden epey sonrasında dahi ana, yavrularına hâlâ büyük bir özenle bakıyor, onlara yiyeceklerini kendi kendilerine aramayı öğretiyordu. Bir çok aylıkken, kedigiller kadar kurnaz ve oyuncu olan bu ayı yavruları, rahatlıkla evcilleştirilebilir. Fakat, büyüdükçe tehlikeli olurlar.
Ayının, köpeğinki benzer biçimde, 42 dişi vardır ama daha geniş ve daha yassı olan azıdişleri, hem et hem ot yiyenlerde (insan) olduğu benzer biçimde, bir tek öğütmeğe yarar. Ayı iridir, ağırdır, tabanlarının üzerine basarak yürür ve güzel, sık bir kürkü vardır. Ayakları beş parmaklıdır ve parmaklarının ucunda, içeri çekilmeyen, kuvvetli tırnaklar vardır.
Ayının,
Boz ayı
Vahşî ve kurnaz olan boz ayılar eskiden Garp Avrupa dağlarında çok bulunurdu, ama Alpler’de son olarak 13 ağustos 1921 tarihinde yakalanmıştır. Pireneler’in yüksek vâdilerinde fakat tek tük ayı kalmıştır. Bu etçiller ormanlarda bulduklarıyla; köstebekler, sivri sıçanlar, kurbağalar, hattâ böceklerle yetinmek zorundadır. Yiyecekleri içinde kestane, gürgen, meşe palamutları, yumrular ve bal mühim bir yer meblağ.
Yaz sonunda ve sonbaharda ayılar, vücutlarında yağ halinde, kış için yedek biriktirirler. Sonrasında inlerine sığınarak kış uykusuna yatarlar.
Buzların konuğu
Ak ayı, kutup yörelerinde yaşar. Bembeyaz postunun ortasında, tırnakları, burnu, dudakları ve gözlerinin çevresi siyahtır. Boz ayıdan daha etçildir, fokları ya da som balıklarını (Alaska) avlar. Uzun kış gecesi süresince avını sürdürür, çünkü kış uykusuna yatmaz. Dişisi kar içine ya da buzdağlarının buzuna kazılmış bir inde yavrularıyla beraber barınır.
YORUMLAR