Çocuklarda çok fazla çekingenlik durumunun emareleri nedir? Çok fazla çekingenliği iyi mi yenebiliriz, hakkında bilgi. Çocuklarda Çok fazla...
Çocuklarda çok fazla çekingenlik durumunun emareleri nedir? Çok fazla çekingenliği iyi mi yenebiliriz, hakkında bilgi.
Çocuklarda Çok fazla Çekingenlik
Çekingenlik, çocuğun kendi anne-babası dahil, insanların karşısında rahat olamama halidir. Çekingen çocuk acayip bir yalnızlık içinde yaşar. Mesela, sağır olmadığı halde, o kendine söyleneni duymaz görünür ve bir sürü durumda da konuşmaz ya da garipsenecek bir biçimde konuşur. Geçmişe göz atan anne-babalar, çekingen evlatlarının çok sevecen bir bebek olmadığını, oldukça seyrek gülümseyip nadiren kucağa alınmak istediğini hatırlayacaklardır.
Hastalığın sebepleriyle ilgili 1943 senesinde ilk tanım edildiğinden bu yana bir sürü kuram geliştirilmiştir. Fakat anne-babanın davranışlarından ve çevresel faktörlere karşı bir tepkiden kaynaklanmadığı bundan sonra anlaşılmıştır. Konuşmanın düzgüsel süresinde gelişmediği, hatta kimi zaman de asla gelişmediği kolay kolay farkedilmez. Bu süre zarfında ise, çocuğunuzun içine kapanık bulunduğunu ve saatlerce kendi başına oyun oynadığını da farketmiş olmuş olursunuz. Genellikle evladınız bir takım nesnelere sırayla dokunmak ya da ileri geri sallanmak benzer biçimde davranış şekilleri edinir. Davranış alışkanlıklarının aksaması çocuğun sinirli bir bunalım içine girmesine niçin olur. Çocuk değişken olmayan bir ortam içinde bulunma ihtiyacındadır. Söz konusu çocuklar kendi elleri ve parmak hareketlerine özenle bakarlar ya da bir şeyin dokunuşunu sezmek ister benzer biçimde yüzeyleri okşadıklarını görülür.
Olası emareler
• Toplumsal içe dönüklük.
• Duyma hastalıkları.
• Direkt bakıştan kaçma.
• Konuşma bozukluğu.
• Tekrarlayan davranış tarzları.
• Acıya duyarsızlık.
Ne yapılabilir?
Çekingen çocuklar minik yaştan itibaren hususi okullara giderler. Hastalıkla ilgili olarak bir sürü tedavi denenmiştir. Ne var ki başarı çok sınırlıdır. Sakinleştirici ilaçlar bir tek saldırgan davranışları denetim edici olmuştur. Davranış ve sarılma tedavisi (bu tedavide anne-babanın, fiziki ve hissi teması güçlendirmek için mümkün olmasıyla birlikte uzun süre çocuğa sarılıp kalmaları önerilir) yararlı olmuştur. Fakat her terapinin bu sahada uzmanlık sahibi olan kişilerce önerilmesi ve onların denetiminde uygulanması gerektiği dikkatten uzak tutulmamalıdır.
YORUMLAR