gülbank -gi isim, eskimiş Farsça gul + bÂ¥ng Hep bir ağızdan ve makamla yapılan dua veya ant: "Dışarıya fırlayan bütün dave...
gülbank -gi
isim, eskimiş Farsça gul + bÂ¥ng
isim, eskimiş Farsça gul + bÂ¥ng
- Hep bir ağızdan ve makamla yapılan dua veya ant:
gülbank
Bir toplulukça, bir ağızdan ve ezgi ile söylenen dua, tekbir, türkü, (Koşuk ya da düzdeyiş olabilir).
Hep bir ağızdan, yüksek sesle yaÂpılan dua. Bektaşi törenlerinde gül-bank şeklinde dua yapıldığında "amin" yerine "Allah Allah" diye bağırılır.
Yeniçeriler de savaşa giderÂken, ulufe aldıktan sonra gülbank çeÂkerlerdi. Yeniçerilerin gülbanklarından biri şöyledir:
"Allah Allah illallah, baş üryan, sîne pürvan, kılıç al kan; bu meydanÂda nice başlar kesilir hiç soran olmaz.
Eyvallah eyvallah.
Kahrımız kılıcımız düşmana ziyan, kulluğumuz padişaÂha ayan; üçler, yediler, kırklar, gülbang-ı Muhammedi, nâr-ı Nebî, kerem-i Ali, pirimiz, sultanımız hünÂkârımız Hacı Bektaş-ı Velî, demine devrânına Hû diyelim Hû!.."
TDK, İslam Ansiklopedisi
Gülbank
Tekkelerde ayin sırasında yüksek sesle okunan kalıplaşmış dua.
Kalenderî, Alevî ve Bektaşî, Mevlevî tarikatlarının ayrı gülbankları vardı. Yeniçerilerin topluca yaptıkları kimi dualara da bu ad verilmiştir. Gülbank çekmek deyimi bu eylemi anlatır.
Morpa Genel Kültür Ansiklopedisi
YORUMLAR