ISRAR a. (ar. ışrâı). 1. Bir şeyde, bir davranışta direnme bir şeyin üstünde durma, üsteleme: Gerçeği kabul etmemekteki ısrarı bizi ...
ISRAR a. (ar. ışrâı).
1. Bir şeyde, bir davranışta direnme bir şeyin üstünde durma, üsteleme: Gerçeği kabul etmemekteki ısrarı bizi şaşırtıyor. Bu mevzuda ısrara gerek yok.
2. Israr etmek, bir mevzu, fikir ya da görüş üstünde direnmek, ondan caymamak, olmasını çok istemek. || Israrla, ısrarlı bir halde.
*Huk. Temyiz mahkemesinin bozma sonucuna karşı ilk aşama mahkemesinin kendi sonucunda direnmesi. (DİRENME sonucu.)
1. Bir şeyde, bir davranışta direnme bir şeyin üstünde durma, üsteleme: Gerçeği kabul etmemekteki ısrarı bizi şaşırtıyor. Bu mevzuda ısrara gerek yok.
2. Israr etmek, bir mevzu, fikir ya da görüş üstünde direnmek, ondan caymamak, olmasını çok istemek. || Israrla, ısrarlı bir halde.
*Huk. Temyiz mahkemesinin bozma sonucuna karşı ilk aşama mahkemesinin kendi sonucunda direnmesi. (DİRENME sonucu.)
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR