MENABİT çoğl. a. (ar. menbet' in çoğl. menâbit). Esk. Otlaklar, çayırlar. Kaynak: Büyük Larousse
MENABİT çoğl. a. (ar. menbet'in çoğl. menâbit). Esk. Otlaklar, çayırlar.
Kaynak: Büyük Larousse
Kaynak: Büyük Larousse
MENABİT çoğl. a. (ar. menbet' in çoğl. menâbit). Esk. Otlaklar, çayırlar. Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR