MERAKSIZ sıf. 1. Bir şeyi anlamak, öğrenmek gereği, isteği duymayan: Meraksız çocuk, daha bu kitapların birini bile okumuş değil. 2...
MERAKSIZ sıf.
1. Bir şeyi anlamak, öğrenmek gereği, isteği duymayan: Meraksız çocuk, daha bu kitapların birini bile okumuş değil.
2. Telaş göstermeyen, kaygısız kimse için kullanılır: Meraksız adam, ben olsam çoktan aramaya çıkmıştım.
1. Bir şeyi anlamak, öğrenmek gereği, isteği duymayan: Meraksız çocuk, daha bu kitapların birini bile okumuş değil.
2. Telaş göstermeyen, kaygısız kimse için kullanılır: Meraksız adam, ben olsam çoktan aramaya çıkmıştım.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR