MESRUR sıf. (ar. sürür'dan mesrur). Esk. 1. Sevinçli, mutlu: "Hasılı onlar memnun, ben mesrurdum!" (Neyzen Tevfik). 2...
MESRUR sıf. (ar. sürür'dan mesrur). Esk.
1. Sevinçli, mutlu: "Hasılı onlar memnun, ben mesrurdum!" (Neyzen Tevfik).
2. isteğine kavuşmuş.
3. Mesrur olmak, sevinmek, mutluluk duymak: "Mahsun gönül mesrur ola" (Aziz Mahmut Hüdayi, XVI. yy.).
4. Mesrur-ül-fuad, kalbi sevinçli, şen.
1. Sevinçli, mutlu: "Hasılı onlar memnun, ben mesrurdum!" (Neyzen Tevfik).
2. isteğine kavuşmuş.
3. Mesrur olmak, sevinmek, mutluluk duymak: "Mahsun gönül mesrur ola" (Aziz Mahmut Hüdayi, XVI. yy.).
4. Mesrur-ül-fuad, kalbi sevinçli, şen.
Kaynak: Büyük Larousse
Mesrur İzzet Bey
YORUMLAR