MEYKEDE a. (fara mey ve kede, gede, ev'den mey-kede meygede). Esk. Meyhane: "Biz mesti meyi meykede-i âlemi canız" (Ba...
MEYKEDE a. (fara mey ve kede, gede, ev'den mey-kede meygede). Esk. Meyhane: "Biz mesti meyi meykede-i âlemi canız" (Bağdatlı Ruhi, XVI. yy.).
—ANSİkl. İlk meykedenin Cemşit döneminde ortaya çıktığı öne sürülür. Zerdüştçülüğün yayılmasından sonra meykedeler arttı. İran'da yaygın olarak kullanılan "meykede†teriminin yerine, Anadolu'da "meyhane" sözcüğü kullanıldı.
—ANSİkl. İlk meykedenin Cemşit döneminde ortaya çıktığı öne sürülür. Zerdüştçülüğün yayılmasından sonra meykedeler arttı. İran'da yaygın olarak kullanılan "meykede†teriminin yerine, Anadolu'da "meyhane" sözcüğü kullanıldı.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR