MüCİB sıf. (ar. mücıb). Esk. 1. Sorulan şeylere cevap veren, istenileni yapan. 2. “Edilen duaları karşılıksız bırakmayan" an...
MüCİB sıf. (ar. mücıb). Esk.
1. Sorulan şeylere cevap veren, istenileni yapan.
2. “Edilen duaları karşılıksız bırakmayan" anlamında Tanrı'nın sıfatlarından.
1. Sorulan şeylere cevap veren, istenileni yapan.
2. “Edilen duaları karşılıksız bırakmayan" anlamında Tanrı'nın sıfatlarından.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR