MUKARİN sıf. (ar mukarenet'ten mukâ- rin). Esk. 1. Bitişmiş, yakınlaşmış, yakın: “Sa âdet kevkebine ahteri bahtım mukarindir...
MUKARİN sıf. (ar mukarenet'ten mukâ- rin). Esk.
1. Bitişmiş, yakınlaşmış, yakın: “Sa âdet kevkebine ahteri bahtım mukarindir" (Fuzuli, XVI. yy.).
2. Uygun: "...fakat bu muhabbeti o paranın varisesine muhabbet süreliyle tevcih etmek daha mukarini hakikattir" (H. Z. Uşaklıgil).
Kaynak: Büyük Larousse
1. Bitişmiş, yakınlaşmış, yakın: “Sa âdet kevkebine ahteri bahtım mukarindir" (Fuzuli, XVI. yy.).
2. Uygun: "...fakat bu muhabbeti o paranın varisesine muhabbet süreliyle tevcih etmek daha mukarini hakikattir" (H. Z. Uşaklıgil).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR