MUKATİL sıf. (ar. mukatele'den mukatil). Esk. 1. Birbirini öldüren. 2. Savaşan, vuruşan. Kaynak: Büyük Larousse
MUKATİL sıf. (ar. mukatele'den mukatil). Esk.
1. Birbirini öldüren.
2. Savaşan, vuruşan.
1. Birbirini öldüren.
2. Savaşan, vuruşan.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR