NABUD sıf. (fars. na- ve büd'dan na -büd). Esk. 1. Yok olan, bulunmayan. 2. Perişan, mahvolmuş. 3. Nabud etmek, yok etmek, periş...
NABUD sıf. (fars. na- ve büd'dan na -büd). Esk.
1. Yok olan, bulunmayan.
2. Perişan, mahvolmuş.
3. Nabud etmek, yok etmek, perişan etmek, mahvetmek.
4. Nabud olmak, yok olmak.
5. Nabud-mend, yoksul.
1. Yok olan, bulunmayan.
2. Perişan, mahvolmuş.
3. Nabud etmek, yok etmek, perişan etmek, mahvetmek.
4. Nabud olmak, yok olmak.
5. Nabud-mend, yoksul.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR