Park TDK, Türk Dil Kurumu isim Fransızca parc 1 . Bir yerleşme merkezinde halkın gezip hava alması için düzenlenmiş ağaçlı ve...
Park
TDK, Türk Dil Kurumu
isim Fransızca parc
1 . Bir yerleşme merkezinde halkın gezip hava alması için düzenlenmiş ağaçlı ve çiçekli büyük bahçe:
2 . Otopark.
3 . Trafik zorunlulukları haricinde durma biçimi.
4 . Cephane, makine ya da otomobillerin bulunmuş olduğu yer.
Atasözü, deyim ve birleşik fiiller
TDK, Türk Dil Kurumu
1 . Bir yerleşme merkezinde halkın gezip hava alması için düzenlenmiş ağaçlı ve çiçekli büyük bahçe:
"Park adı de güzel ya, millet bahçesi uzunca fakat daha güzel."- S. F. Abasıyanık.
2 . Otopark.
3 . Trafik zorunlulukları haricinde durma biçimi.
4 . Cephane, makine ya da otomobillerin bulunmuş olduğu yer.
Atasözü, deyim ve birleşik fiiller
- park etmek
Birleşik Sözler
- park saati
- park sayacı
- park yeri
- lunapark
- otopark
- ağaç parkı
- botanik parkı
- su parkı
Linkin Park
Linkin Park - New Divide şarkısının Türkçe açıklaması nedir?
Park
PARK, -kı a. (ing. park).
1. Şehir içinde, halkın gezip dolaşması, hoşça zaman geçirmesi için ağaçlandırılıp, çiçeklendirile- rek hususi olarak düzenlenmiş yeşil alan. (Bk. ansikl. böl. Sonbahar. sant.)
2. Taşıtlar için düzenlenmiş yer; park yeri: Arabayı parka bırakmak.
3. Park etmek, park yapmak, taşıtları trafik kurallarına uygun olarak yol kenarlarına ya da hususi olarak ayrılmış bölgelere bir süre bırakmak. (Bk. ansikl. böl. Huk.)
4. Park yeri, trafiğe açık yolların haricinde taşıtların bırakılması için ayrılmış, oldukça geniş alan ya da kat otoparkı.
*Ask. Park yeri, araçların hizmete hazırlanması, manevra yapması, yüklenip boşaltılması vb. için, ambar, iskele, cephanelik benzer biçimde yerlerin yakınında hazırlanmış yer.
* Vasıta, tabanca, tank vb. büyük malzemenin depo edilmiş olduğu alan: Ordu vasıta parkı. Topçu parkı.
*Çevrebil. Ulusal (organik) park, bilimsel ve güzel duyu bakımdan azca bulunan organik ve kültürel değerleriyle koruma, dinlenme ve gezim alanlarına haiz tabiat parçası. (Bk. ansikl. böl. Çevrebil.) || Ulusal parklar kanunu, ulusal ve milletlerarası düzeyde değere haiz ulusal park, doğa parkı, doğa anıtı ve tabiatı koruma alanlarının belirlenmesi, özelliklerinin ve karakterlerinin bozulmadan korunması, geliştirilmesi ve yönetilmesine ilişkin esasları düzenleyen 9 ağustos 1983 tarih ve 2873 sayılı yasa. (Bk. ansikl. böl.) || Doğa park nebat örtüsü ve yaban yaşamı niteliklerine haiz doğa alanları.
*Çoc. bak. Çocuk parkı, ufak evlatların tehlikesizce oynayabilmelerini sağlamak amacıyla içine konuldukları, çevresinde katlanabilen parmaklıklı bir çit ya da çember biçiminde bir ağ bulunan ufak alan.
*Huk. Park izni, kamuya ilişik alanlarda hususi taşıtlara tanınan park hakkı. || Park yeri, araçların park etmesi için kullanılan açık ya da kapalı alanlar. (Bk. ansikl. böl.) || Karayolu dışı park yeri, karayolu sınır çizgisi haricinde olan ve bir geçiş yolu ile taşıt yoluna bağlanan park yeri. || Karayolu üstü park yeri, taşıt yolundaki ya da buna bitişik alanlardaki park yeri.
*ikt. Bilim parkı, bazı ülkelerde, bilhassa ABD'de, yüksek teknik düzeydeki bazı etkinliklerin ve sanayilerin, araştırma merkezlerinin, üniversitelerin vb. bir araya toplandığı yer.
*Ota Taşıtların, trafik yönetmeliğiyle öngörülen şekil ve koşullarda, trafik zorunlulukları haricinde durması. || Park etmek, bir taşıtı, belli bir süre için bir yerde bırakmak.
*Trafik. Park saati, paralı bir durak yerinde, bir aracın kalmış olduğu süreyi, içindeki bir saatle otomatikman hesaplayan aygıt.
*-ANSİKL. Çevrebil. Ulusal (organik) park, ilk ulusal park "halkın yararı ve eğlenmesi için kamu parkı ya da dinlenme yeri†adı altında tanımlanarak 1872'de ABD Birleşik Devletleri'nde kuruldu (Yellovvstone parkı). Avrupa'da ilk ulusal parklar yüzyılın başlarında kurulmaya başlandı (İsviçre Ulusal parkı, 1914; İtalya Gran Paradiso ulusal parkı, 1922). Türkiye'de ilk ulusal park 1958'de deklare edildi (Yozgat çamlığı). Türkiye'de ulusal parklar çerçevesi içinde tabiat parkından başka, tabiat olaylarının oluşturduğu bir özellik ve bilimsel kıymet taşıyan tabiat anıtı, tehlikeye maruz ya da kaybolmaya yüz tutmuş ekosistemleri, türlerin ve tabiat olaylarının oluşturduğu seçkin örnekleri içeren, kati olarak korunması lüzumlu olup bir tek bilim ve eğitim amaçlarıyla kullanılmak suretiyle ayrılmış tabiat koruma alanları vardır.
1972 senesinde Yeni Delhi'de toplanan Internasyonal ulusal parklar temalı dünya konferansı ulusal parkları şöyleki tanımlar:
*nebat ve hayvan türlerinin, jeomorfolojik sitlerin ve hayvan ya da nebat yaşam alanlarının eğitim ve dinlenme bakımından hususi bir ilgi uyandırdığı ya da buralarda çok büyük güzel duyu değerde organik manzaraların bulunmuş olduğu, işletme ve insan işgali ile azca bozulmuş ya da asla bozulmamış bir ya da birçok ekosistemi olan;
*bu nitelikteki bir yerde ülkenin en yetkili makamının tüm yüzeyi üstünde en kısa zamanda her tür işletme ve işgali önlemek ya da gidermek ve parkın kurulmasına niçin olmuş ekolojik, jeomorfolojik, güzel duyu değerleri korumak için önlemler almış olduğu;
*buralarda ziyaretlerin bir tek eğlence, eğitim ve kültür amaçlarıyla bazı koşullar altında izin verildiği azca çok geniş alanlardır.
Internasyonal doğayı koruma birliği (U.D.K.B.) [Unesco'ya bağlı bir kuruluş] 1962'de Seattle'da toplanan dünya konferansında ortaya atılan ölçütlere dayanarak ulusal parklar ve rezervlerin bir listesini yayımlamıştır. Ulusal park ya da biriki niteliğini bir arazinin taşıyabilmesi ve listeye girebilmesi için, organik larının insan tarafınca her türlü işletmesine ve bütünlüğünün bozulmasına karşı yasal koruma altında olması gerekir. Ekonomik yönden izin verilen tek etkinlik turizmdir. Av yasaktır. Çok ender durumlarda ve anormal hallerde vakit ve alanla sınırı olan olmak koşulu ile bunlara izin verilebilir. Uzmanlar bu ölçütlere bir de ulusal parkların büyüklüğü, araç-gereç, personel, senelik bütçe ölçütlerini eklemektedirler. Ulusal park alanları bakımından ABD (25,5 Mha), Kanada (11,5 Mha) ve Rusya (3,1 Mha) önde gelir.
Türkiye'de ulusal parkların adları, kurum yer ve tarihleri şöyledir:
1. Yozgat çamlığı (Yozgat, 1958)
2. Karatepe-Aslantaş (Adana, 1958)
3. Soğuksu (Ankara/Kızılcahamam, 1959)
4. Kuşcenneti (Balıkesir/Bandırma, 1959)
5. Uludağ (Bursa, 1961)
6. Yedigöller (Bolu, 1965)
7. Arzu yarımadası (Aydın/Kuşadası, Söke, 1966)
8. Sipildağ (Manisa, 1968)
9. Kızıldağ (İsparta, 1969)
10. Termessos (Antalya, 1971)
11. Kovada (İsparta, 1971)
12. Munzur vadisi (Tunceli, 1971)
13. Olimpos Beydağları (Antalya, 1972)
14. Gelibolu yarımadası (Çanakkale, 1973)
15. Köprülü kanyonu (Antalya/Manavgat, 1973)
16. İlgaz dağı (Çankırı/Kastamonu, 1976)
17. Başkomutan parkı (Afyon, 1981)
18. Göreme (Nevşehir, 1986)
19. Maçka Altındere vadisi (Trabzon, 1987)
20. Boğazköy Alacahöyük (Çorum, 1988)
21. Adıyaman Nemrut (Adıyaman, 1988)
Ulusal parklar yasası'na nazaran, niteliğinin uygun olduğu saptanan alanlar, Bakanlar kurulu kararıyla ulusal park olarak belirlenir, Bu yerlerin kurum, işletme geliştir-
de Ganay me planlarını Ziraat, orman ve köy işleri bakanlığı hazırlar. Ulusal park ve doğa parklarında, planlarına uygun olması koşuluyla, kamu kurum ve kuruluşları tarafınca yapılacak proje ve yatırımlara Ziraat, orman ve köy işleri bakanlığınca izin verilir. Bu parklarda kamu yararı olan gezinsel amaçlı bina ve tesisler yapmak suretiyle gerçek ve hususi hukuk kişileri yararına intifa hakkı kurulabilir. Bu hakkın süresi kırk dokuz yılı geçemez.
Ulusal parklar kanunu kapsamına giren yerlerde organik ve ekolojik denge bozulamaz; yaban yaşamı tahrip edilemez. Toprak, su ve hava kirlenmesi benzer biçimde çevre sorunları yaratacak etkinlikler yapılamaz. Organik dengeyi bozacak avlanma, otlatma, ürün yetiştirme yapılamaz. Yasada yazılı yasaklara ve zorunluluklara aykırı davrananlar cezalandırılır.
*Sonbahar. sant. insanoğlunun doğayı bir yeryüzü cennetine çevirmeyi amaçladığı bahçe ile, tabiatın biçimini bozmadan düzenlemekle yetindiği, ağaçlıklı ve duvarla çevrili bir alan olan park arasındaki fark çoğu zaman oldukça belirsizdir. Eski Mezopotamya'daki parklar ya da Ortaçağ feodallerinin parkları birer av bölgesiydi. Buna karşılık Roma, pers ya da Uzakdoğu imparatorluk parkları, garip makinelerle, hayvan ve kuş koleksiyonlarıyla bir mitos evrenini canlandıran çekici yerlerdi. 1300' de Artois'da kurulan Hesdin parkı ve sonrasında İtalyan ya da transız parkları da benzer özellikler taşıyordu. XVIII. yy.'da Chambers ve Şehir benzer biçimde yeniklasikçiler, İngiliz bahçesi diye malum “Çin seçimi" görünüm parkı düşüncesini öne sürdüklerinde, benzer bir durum ortaya çıktı. Avrupa kıtasında, ağaç dikili alan, konutun çevresinde gelişir; bu görünüm bahçesi, etrafını çeviren çitten dolayı park adını aldıysa da başlangıçta, çiçek tarhlarına bir geri plan oluşturmaktaydı. Bunun tersine, İngiliz önromantik anlayışı, organik çevrenin içinde yer almaya, pitoresk ufak yapılar ve düzenlemeler vasıtasıyla acayip ya da yok olmuş dünyaları canlandırmaya yöneliktir. Tanımına nazaran kapalı ve seçmeli bir yer olan park, şehir tabyalarının üstüne ya da bunlar kaldırıldıktan sonrasında yerlerine kurulan ağaçlık seyahat yerleriyle özdeşleşmeye, insan topluluklarını kendine çeken bir yer olmaya yüz tuttu. XIX. yy.'da manzaracı anlayış, şehirciliğin temel bir öğesi durumuna geldi; yeni kentteki yeşil alanların ve bahçe kentin habercisi oldu. 1828'de Londra'da Saint-James's parkı, Paris'te de buna benzer birçok park (Monceau) kuruldu. Bunların yanı sıra bilimsel amaçla ya da belli bir havaya duyulan özlemle çevreyi koruma amaçlı, açıkhava müzesi, hayvanat bahçesi, bölgesel ya da ulusal parklar benzer biçimde dünyanın birçok yerinde çeşitli parklar kuruldu. Sit alanları ve av bölgelerinden yana ilk girişimler 1872' den sonrasında ABD'de ortaya çıktı.
*Huk. Karayolları trafik yasası'na nazaran park, trafik zorunlulukları haricinde bir durma şeklidir. Yasa yolcu ya da yük alma ve indirme amacıyla meydana getirilen duraklamaları park terimi haricinde sayar. Kamu malından geçici bir yararlanma biçimi olan park etme işi vakit ve yer bakımından sınırlandırılabilir. Trafik yasası bu mevzuda belirli yasaklamalar ve sınırlamalar getirmiştir. Yaya yollarında, hususi ve genel geçit yerlerinde, trafik akımını engelleyecek yerlerde, park etme yasağı işaretinin bulunmuş olduğu yerlerde, kavşak ve viraj içleri ve belirli yakınlıklarında, demiryollarında, kamu araçlarına ayrılmış yerlerde, karayolları üstünde park etmenin yasak olduğu, yasasında detaylı şekilde belirtilmiştir. Taşıt araçlarının belediye sınırları içindeki park gereksinimi, belediyelerce yaptırılan kapalı ve açık otoparklarla karşılanır. Karayolları genel müdürlüğü de şehirlerarası yollarda taşıt araçlarının park edebilmesi için hususi cepler ve park bölgeleri yapmakla yükümlüdür.
1. Şehir içinde, halkın gezip dolaşması, hoşça zaman geçirmesi için ağaçlandırılıp, çiçeklendirile- rek hususi olarak düzenlenmiş yeşil alan. (Bk. ansikl. böl. Sonbahar. sant.)
2. Taşıtlar için düzenlenmiş yer; park yeri: Arabayı parka bırakmak.
3. Park etmek, park yapmak, taşıtları trafik kurallarına uygun olarak yol kenarlarına ya da hususi olarak ayrılmış bölgelere bir süre bırakmak. (Bk. ansikl. böl. Huk.)
4. Park yeri, trafiğe açık yolların haricinde taşıtların bırakılması için ayrılmış, oldukça geniş alan ya da kat otoparkı.
*Ask. Park yeri, araçların hizmete hazırlanması, manevra yapması, yüklenip boşaltılması vb. için, ambar, iskele, cephanelik benzer biçimde yerlerin yakınında hazırlanmış yer.
* Vasıta, tabanca, tank vb. büyük malzemenin depo edilmiş olduğu alan: Ordu vasıta parkı. Topçu parkı.
*Çevrebil. Ulusal (organik) park, bilimsel ve güzel duyu bakımdan azca bulunan organik ve kültürel değerleriyle koruma, dinlenme ve gezim alanlarına haiz tabiat parçası. (Bk. ansikl. böl. Çevrebil.) || Ulusal parklar kanunu, ulusal ve milletlerarası düzeyde değere haiz ulusal park, doğa parkı, doğa anıtı ve tabiatı koruma alanlarının belirlenmesi, özelliklerinin ve karakterlerinin bozulmadan korunması, geliştirilmesi ve yönetilmesine ilişkin esasları düzenleyen 9 ağustos 1983 tarih ve 2873 sayılı yasa. (Bk. ansikl. böl.) || Doğa park nebat örtüsü ve yaban yaşamı niteliklerine haiz doğa alanları.
*Çoc. bak. Çocuk parkı, ufak evlatların tehlikesizce oynayabilmelerini sağlamak amacıyla içine konuldukları, çevresinde katlanabilen parmaklıklı bir çit ya da çember biçiminde bir ağ bulunan ufak alan.
*Huk. Park izni, kamuya ilişik alanlarda hususi taşıtlara tanınan park hakkı. || Park yeri, araçların park etmesi için kullanılan açık ya da kapalı alanlar. (Bk. ansikl. böl.) || Karayolu dışı park yeri, karayolu sınır çizgisi haricinde olan ve bir geçiş yolu ile taşıt yoluna bağlanan park yeri. || Karayolu üstü park yeri, taşıt yolundaki ya da buna bitişik alanlardaki park yeri.
*ikt. Bilim parkı, bazı ülkelerde, bilhassa ABD'de, yüksek teknik düzeydeki bazı etkinliklerin ve sanayilerin, araştırma merkezlerinin, üniversitelerin vb. bir araya toplandığı yer.
*Ota Taşıtların, trafik yönetmeliğiyle öngörülen şekil ve koşullarda, trafik zorunlulukları haricinde durması. || Park etmek, bir taşıtı, belli bir süre için bir yerde bırakmak.
*Trafik. Park saati, paralı bir durak yerinde, bir aracın kalmış olduğu süreyi, içindeki bir saatle otomatikman hesaplayan aygıt.
*-ANSİKL. Çevrebil. Ulusal (organik) park, ilk ulusal park "halkın yararı ve eğlenmesi için kamu parkı ya da dinlenme yeri†adı altında tanımlanarak 1872'de ABD Birleşik Devletleri'nde kuruldu (Yellovvstone parkı). Avrupa'da ilk ulusal parklar yüzyılın başlarında kurulmaya başlandı (İsviçre Ulusal parkı, 1914; İtalya Gran Paradiso ulusal parkı, 1922). Türkiye'de ilk ulusal park 1958'de deklare edildi (Yozgat çamlığı). Türkiye'de ulusal parklar çerçevesi içinde tabiat parkından başka, tabiat olaylarının oluşturduğu bir özellik ve bilimsel kıymet taşıyan tabiat anıtı, tehlikeye maruz ya da kaybolmaya yüz tutmuş ekosistemleri, türlerin ve tabiat olaylarının oluşturduğu seçkin örnekleri içeren, kati olarak korunması lüzumlu olup bir tek bilim ve eğitim amaçlarıyla kullanılmak suretiyle ayrılmış tabiat koruma alanları vardır.
1972 senesinde Yeni Delhi'de toplanan Internasyonal ulusal parklar temalı dünya konferansı ulusal parkları şöyleki tanımlar:
*nebat ve hayvan türlerinin, jeomorfolojik sitlerin ve hayvan ya da nebat yaşam alanlarının eğitim ve dinlenme bakımından hususi bir ilgi uyandırdığı ya da buralarda çok büyük güzel duyu değerde organik manzaraların bulunmuş olduğu, işletme ve insan işgali ile azca bozulmuş ya da asla bozulmamış bir ya da birçok ekosistemi olan;
*bu nitelikteki bir yerde ülkenin en yetkili makamının tüm yüzeyi üstünde en kısa zamanda her tür işletme ve işgali önlemek ya da gidermek ve parkın kurulmasına niçin olmuş ekolojik, jeomorfolojik, güzel duyu değerleri korumak için önlemler almış olduğu;
*buralarda ziyaretlerin bir tek eğlence, eğitim ve kültür amaçlarıyla bazı koşullar altında izin verildiği azca çok geniş alanlardır.
Internasyonal doğayı koruma birliği (U.D.K.B.) [Unesco'ya bağlı bir kuruluş] 1962'de Seattle'da toplanan dünya konferansında ortaya atılan ölçütlere dayanarak ulusal parklar ve rezervlerin bir listesini yayımlamıştır. Ulusal park ya da biriki niteliğini bir arazinin taşıyabilmesi ve listeye girebilmesi için, organik larının insan tarafınca her türlü işletmesine ve bütünlüğünün bozulmasına karşı yasal koruma altında olması gerekir. Ekonomik yönden izin verilen tek etkinlik turizmdir. Av yasaktır. Çok ender durumlarda ve anormal hallerde vakit ve alanla sınırı olan olmak koşulu ile bunlara izin verilebilir. Uzmanlar bu ölçütlere bir de ulusal parkların büyüklüğü, araç-gereç, personel, senelik bütçe ölçütlerini eklemektedirler. Ulusal park alanları bakımından ABD (25,5 Mha), Kanada (11,5 Mha) ve Rusya (3,1 Mha) önde gelir.
Türkiye'de ulusal parkların adları, kurum yer ve tarihleri şöyledir:
1. Yozgat çamlığı (Yozgat, 1958)
2. Karatepe-Aslantaş (Adana, 1958)
3. Soğuksu (Ankara/Kızılcahamam, 1959)
4. Kuşcenneti (Balıkesir/Bandırma, 1959)
5. Uludağ (Bursa, 1961)
6. Yedigöller (Bolu, 1965)
7. Arzu yarımadası (Aydın/Kuşadası, Söke, 1966)
8. Sipildağ (Manisa, 1968)
9. Kızıldağ (İsparta, 1969)
10. Termessos (Antalya, 1971)
11. Kovada (İsparta, 1971)
12. Munzur vadisi (Tunceli, 1971)
13. Olimpos Beydağları (Antalya, 1972)
14. Gelibolu yarımadası (Çanakkale, 1973)
15. Köprülü kanyonu (Antalya/Manavgat, 1973)
16. İlgaz dağı (Çankırı/Kastamonu, 1976)
17. Başkomutan parkı (Afyon, 1981)
18. Göreme (Nevşehir, 1986)
19. Maçka Altındere vadisi (Trabzon, 1987)
20. Boğazköy Alacahöyük (Çorum, 1988)
21. Adıyaman Nemrut (Adıyaman, 1988)
Ulusal parklar yasası'na nazaran, niteliğinin uygun olduğu saptanan alanlar, Bakanlar kurulu kararıyla ulusal park olarak belirlenir, Bu yerlerin kurum, işletme geliştir-
de Ganay me planlarını Ziraat, orman ve köy işleri bakanlığı hazırlar. Ulusal park ve doğa parklarında, planlarına uygun olması koşuluyla, kamu kurum ve kuruluşları tarafınca yapılacak proje ve yatırımlara Ziraat, orman ve köy işleri bakanlığınca izin verilir. Bu parklarda kamu yararı olan gezinsel amaçlı bina ve tesisler yapmak suretiyle gerçek ve hususi hukuk kişileri yararına intifa hakkı kurulabilir. Bu hakkın süresi kırk dokuz yılı geçemez.
Ulusal parklar kanunu kapsamına giren yerlerde organik ve ekolojik denge bozulamaz; yaban yaşamı tahrip edilemez. Toprak, su ve hava kirlenmesi benzer biçimde çevre sorunları yaratacak etkinlikler yapılamaz. Organik dengeyi bozacak avlanma, otlatma, ürün yetiştirme yapılamaz. Yasada yazılı yasaklara ve zorunluluklara aykırı davrananlar cezalandırılır.
*Sonbahar. sant. insanoğlunun doğayı bir yeryüzü cennetine çevirmeyi amaçladığı bahçe ile, tabiatın biçimini bozmadan düzenlemekle yetindiği, ağaçlıklı ve duvarla çevrili bir alan olan park arasındaki fark çoğu zaman oldukça belirsizdir. Eski Mezopotamya'daki parklar ya da Ortaçağ feodallerinin parkları birer av bölgesiydi. Buna karşılık Roma, pers ya da Uzakdoğu imparatorluk parkları, garip makinelerle, hayvan ve kuş koleksiyonlarıyla bir mitos evrenini canlandıran çekici yerlerdi. 1300' de Artois'da kurulan Hesdin parkı ve sonrasında İtalyan ya da transız parkları da benzer özellikler taşıyordu. XVIII. yy.'da Chambers ve Şehir benzer biçimde yeniklasikçiler, İngiliz bahçesi diye malum “Çin seçimi" görünüm parkı düşüncesini öne sürdüklerinde, benzer bir durum ortaya çıktı. Avrupa kıtasında, ağaç dikili alan, konutun çevresinde gelişir; bu görünüm bahçesi, etrafını çeviren çitten dolayı park adını aldıysa da başlangıçta, çiçek tarhlarına bir geri plan oluşturmaktaydı. Bunun tersine, İngiliz önromantik anlayışı, organik çevrenin içinde yer almaya, pitoresk ufak yapılar ve düzenlemeler vasıtasıyla acayip ya da yok olmuş dünyaları canlandırmaya yöneliktir. Tanımına nazaran kapalı ve seçmeli bir yer olan park, şehir tabyalarının üstüne ya da bunlar kaldırıldıktan sonrasında yerlerine kurulan ağaçlık seyahat yerleriyle özdeşleşmeye, insan topluluklarını kendine çeken bir yer olmaya yüz tuttu. XIX. yy.'da manzaracı anlayış, şehirciliğin temel bir öğesi durumuna geldi; yeni kentteki yeşil alanların ve bahçe kentin habercisi oldu. 1828'de Londra'da Saint-James's parkı, Paris'te de buna benzer birçok park (Monceau) kuruldu. Bunların yanı sıra bilimsel amaçla ya da belli bir havaya duyulan özlemle çevreyi koruma amaçlı, açıkhava müzesi, hayvanat bahçesi, bölgesel ya da ulusal parklar benzer biçimde dünyanın birçok yerinde çeşitli parklar kuruldu. Sit alanları ve av bölgelerinden yana ilk girişimler 1872' den sonrasında ABD'de ortaya çıktı.
*Huk. Karayolları trafik yasası'na nazaran park, trafik zorunlulukları haricinde bir durma şeklidir. Yasa yolcu ya da yük alma ve indirme amacıyla meydana getirilen duraklamaları park terimi haricinde sayar. Kamu malından geçici bir yararlanma biçimi olan park etme işi vakit ve yer bakımından sınırlandırılabilir. Trafik yasası bu mevzuda belirli yasaklamalar ve sınırlamalar getirmiştir. Yaya yollarında, hususi ve genel geçit yerlerinde, trafik akımını engelleyecek yerlerde, park etme yasağı işaretinin bulunmuş olduğu yerlerde, kavşak ve viraj içleri ve belirli yakınlıklarında, demiryollarında, kamu araçlarına ayrılmış yerlerde, karayolları üstünde park etmenin yasak olduğu, yasasında detaylı şekilde belirtilmiştir. Taşıt araçlarının belediye sınırları içindeki park gereksinimi, belediyelerce yaptırılan kapalı ve açık otoparklarla karşılanır. Karayolları genel müdürlüğü de şehirlerarası yollarda taşıt araçlarının park edebilmesi için hususi cepler ve park bölgeleri yapmakla yükümlüdür.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR