RAKİKA sıf. (ar rakik'ın dişi, rakika). Esk. ince; nazik. *Esk. anat. Ema-yı rakika - EMA. RAKİKA a. (ar. ra(«Vın dişi, rak...
RAKİKA sıf. (ar rakik'ın dişi, rakika). Esk. ince; nazik.
*Esk. anat. Ema-yı rakika - EMA.
RAKİKA a. (ar. ra(«Vın dişi, rakika). isi. Esir; cariye ve köle.
*Esk. anat. Ema-yı rakika - EMA.
RAKİKA a. (ar. ra(«Vın dişi, rakika). isi. Esir; cariye ve köle.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR