ŞARİB sıf. (ar. şârib). Esk. 1. içen, içici. 2. Şarib-ül-leben, süt içen. || Şaribün leyi ve'n-nehar, sabah akşam içen; alkolik...
ŞARİB sıf. (ar. şârib). Esk.
1. içen, içici.
2. Şarib-ül-leben, süt içen. || Şaribün leyi ve'n-nehar, sabah akşam içen; alkolik.
1. içen, içici.
2. Şarib-ül-leben, süt içen. || Şaribün leyi ve'n-nehar, sabah akşam içen; alkolik.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR