SüKKÂN çoğl. a. (ar. sâkin'ın çoğl. suk- kâri). Esk. 1. Oturanlar; ikamet edenler. 2. Sükkânı belde, kent sakinleri. || Sük...
SüKKÂN çoğl. a. (ar. sâkin'ın çoğl. suk- kâri). Esk.
1. Oturanlar; ikamet edenler.
2. Sükkânı belde, kent sakinleri. || Sük- kârı-ı hane, ev sakinleri. || Sükkân-ı sema- vat ü zemin, yeryüzünün ve göklerin sakinleri.
Kaynak: Büyük Larousse
1. Oturanlar; ikamet edenler.
2. Sükkânı belde, kent sakinleri. || Sük- kârı-ı hane, ev sakinleri. || Sükkân-ı sema- vat ü zemin, yeryüzünün ve göklerin sakinleri.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR