TAABBüD a. (ar. 'abd'den ta'abbüd) Esk. 1. ibadet etme, tapınma. 2. Taabbüd etmek, tapınmak: ".. sahih-üt-bünye olm...
TAABBüD a. (ar. 'abd'den ta'abbüd) Esk.
1. ibadet etme, tapınma.
2. Taabbüd etmek, tapınmak: ".. sahih-üt-bünye olmak şartile seksen yaşını geçirenlere taabbüd ederler" (F. Köprülü).
1. ibadet etme, tapınma.
2. Taabbüd etmek, tapınmak: ".. sahih-üt-bünye olmak şartile seksen yaşını geçirenlere taabbüd ederler" (F. Köprülü).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR