TAANNüT a. (ar. 'inâd'dan tacannüd). Esk. 1. Ayak direme, inat etme. 2. Taannut etmek, eylemek, inatlaşmak, direnmek: “.....
TAANNüT a. (ar. 'inâd'dan tacannüd). Esk.
1. Ayak direme, inat etme.
2. Taannut etmek, eylemek, inatlaşmak, direnmek: “...çık deyü ilhâh ettiklerinde taannt eylemiş ise de..." (Cevdet Paşa, XIX. yy)
1. Ayak direme, inat etme.
2. Taannut etmek, eylemek, inatlaşmak, direnmek: “...çık deyü ilhâh ettiklerinde taannt eylemiş ise de..." (Cevdet Paşa, XIX. yy)
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR