TAHTNİŞİN a. (fars. tatıt ve nişin'den taht-nişin). Esk Tahtta oturan kimse; padişah. Kaynak: Büyük Larousse
TAHTNİŞİN a. (fars. tatıt ve nişin'den taht-nişin). Esk Tahtta oturan kimse; padişah.
Kaynak: Büyük Larousse
TAHTNİŞİN a. (fars. tatıt ve nişin'den taht-nişin). Esk Tahtta oturan kimse; padişah. Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR