TAKNİN a. (ar. (râhffn'dan osm. taknin). Esk. 1. Kanun koyma. 2. Taknin olunmak, kanunlaşmak. Kaynak: Büyük Larousse
TAKNİN a. (ar. (râhffn'dan osm. taknin). Esk.
1. Kanun koyma.
2. Taknin olunmak, kanunlaşmak.
1. Kanun koyma.
2. Taknin olunmak, kanunlaşmak.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR