TASALLüF a. (ar. şalef'ten taşallüf). Esk. Kendisini olduğundan üstün gösterme, üstün özelliklere sahipmiş gibi övünme: "H...
TASALLüF a. (ar. şalef'ten taşallüf). Esk. Kendisini olduğundan üstün gösterme, üstün özelliklere sahipmiş gibi övünme: "His ve fikir sahtekârlıkları, riyakârlığı, taşallüf, hülasa bütün bu iğrenç şeyler" (R. N. Güntekin).
*Ed. Divan edebiyatında şairin kendini övdüğü şiir, fahriye.
Kaynak: Büyük Larousse
*Ed. Divan edebiyatında şairin kendini övdüğü şiir, fahriye.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR