TEDEYYüN a. (ar. din'den tedeyyün). Esk. 1. Bir dine bağlı olma. 2. Dinine sıkıca bağlı olma. 3. Tedeyyün etmek, bir dine bağl...
TEDEYYüN a. (ar. din'den tedeyyün).
Esk.
1. Bir dine bağlı olma.
2. Dinine sıkıca bağlı olma.
3. Tedeyyün etmek, bir dine bağlanmak.
Esk.
1. Bir dine bağlı olma.
2. Dinine sıkıca bağlı olma.
3. Tedeyyün etmek, bir dine bağlanmak.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR