TEFAKKUH a. (ar. fıkh'tan tefakkuh). Esk. 1. Fıkıh öğrenme. 2. Kavrama, bilme, anlama. Kaynak: Büyük Larousse
TEFAKKUH a. (ar. fıkh'tan tefakkuh). Esk.
1. Fıkıh öğrenme.
2. Kavrama, bilme, anlama.
1. Fıkıh öğrenme.
2. Kavrama, bilme, anlama.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR