TEFESSüH a. (ar. füsfıaf'tan tefessüh). Esk. Açılıp genişleme, açılma. TEFESSüH a. (ar. fesh'ten tefessüh). Esk. 1. Çürüye...
TEFESSüH a. (ar. füsfıaf'tan tefessüh). Esk. Açılıp genişleme, açılma.
TEFESSüH a. (ar. fesh'ten tefessüh). Esk.
1. Çürüyerek dağılma, çürüme, kokuşup bozulma.
2. Bir kişinin bir toplumun kendine özgü niteliklerini yitirerek yozlaşması.
3. Tefessüh etmek, çürüyüp dağılmak, kokuşmak, eski niteliğini yitirmek, bozulmak, yozlaşmak.
*Esk. tıp. Bir uzvun çürümesi, çürüyüp dağılması.
1. Çürüyerek dağılma, çürüme, kokuşup bozulma.
2. Bir kişinin bir toplumun kendine özgü niteliklerini yitirerek yozlaşması.
3. Tefessüh etmek, çürüyüp dağılmak, kokuşmak, eski niteliğini yitirmek, bozulmak, yozlaşmak.
*Esk. tıp. Bir uzvun çürümesi, çürüyüp dağılması.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR