TEFEVVUK , -ku a. (ar. fevjr'ten tefevvuk). Esk. 1. üstün olma, üstünlük. 2. Tefevvuk etmek, üstün gelmek, üstün olmak. Kaynak:...
TEFEVVUK, -ku a. (ar. fevjr'ten tefevvuk). Esk.
1. üstün olma, üstünlük.
2. Tefevvuk etmek, üstün gelmek, üstün olmak.
1. üstün olma, üstünlük.
2. Tefevvuk etmek, üstün gelmek, üstün olmak.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR