TEHİYE a. (ar heybet' ten teh'iye, tehyi'e). Esk. 1. Hazırlanma, hazırlama. 2. Tehiye etmek, tehyie etmek, hazırlamak....
TEHİYE a. (ar heybet' ten teh'iye, tehyi'e). Esk.
1. Hazırlanma, hazırlama.
2. Tehiye etmek, tehyie etmek, hazırlamak.
3. Tehiye olunmak, tehyie olunmak, hazırlanmak.
1. Hazırlanma, hazırlama.
2. Tehiye etmek, tehyie etmek, hazırlamak.
3. Tehiye olunmak, tehyie olunmak, hazırlanmak.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR