TEVECCüHAT , -tı çoğl. a. (ar. teveccühün çoğl. teveccühat). Esk. 1. Yönelişler, yönelimler. 2. Sevgiler, yakınlıklar: Teveccühatı k...
TEVECCüHAT, -tı çoğl. a. (ar. teveccühün çoğl. teveccühat). Esk.
1. Yönelişler, yönelimler.
2. Sevgiler, yakınlıklar: Teveccühatı kalbiye (gönülden yakınlıklar, içten gelen yakınlıklar).
1. Yönelişler, yönelimler.
2. Sevgiler, yakınlıklar: Teveccühatı kalbiye (gönülden yakınlıklar, içten gelen yakınlıklar).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR