ZEVK , -ki a. (ar. zevk). 1. Bir gereksinimin, bir isteğin, bir eğilimin doyuma ulaşmasının bir kimsede yarattığı hoş duyum; haz, ho...
ZEVK, -ki a. (ar. zevk).
1. Bir gereksinimin, bir isteğin, bir eğilimin doyuma ulaşmasının bir kimsede yarattığı hoş duyum; haz, hoşnutluk: Zevkle kitap okumak, insanlar değişik şeylerden zevk alırlar.
2. Hoşa giden, eğlendiren, insanda hoşnutluk duygusu uyandıran şey: Müzik onun tek zevki.
3. Bir kimsenin, bir topluluğu, bir dönemi belirleyen ölçütlere göre güzeli çirkinden ayırt etme yetisi; bir kimsenin ya da bir topluluğun estetiğe dayalı görüşü, seçimi: Zevk sahibi olmak. Zevkle döşenmiş bir ev. Çağımızın zevkini yansıtan eşyalar.
4. Cinsel haz; doyum.
5. Nezaket sözlerinde onama, hoşnutluk belirtmek için kullanılır; haz: Ye- niden görüşmek zevkine erişeceğimizi umarım.
6. Eğlence: Zevk âlemi.
7. Tat. lezzet: içkinin damakta bıraktığı zevk.
8. (Bir şeyden) zevk almak, zevk duymak, ondan hoşlanmak, tat almak: Müzikten zevk almak; ona ilgi duymak, onu sevmek: Hiçbir şeyden zevk almaz oldu. Yaşamdan yeniden zevk almaya başlamak. || Zevk ehli, eğlenmeyi, hoşça vakit geçirmeyi seven kimse. || Zevk etmek, eğlenmek. || Zevk için, zorunlu olmadan, hoşça vakit geçirmek için: Bu işte zevk için çalışıyor; alay etmek için: Zevk için ona takılıp gülüyorlardı. || Zevk u sata, eğlenme, eğlence. || (Bir kimseye) zevk vermek, onda hoşnutluk uyandırmak: Sizi dinlemek bana zevk verdi. || Zevki çıkmak, hoşa gitmek, haz alınmak: Sensiz bu toplantıların zevki çıkmıyor. || Zevki selim, gelişmiş, incelip yetkinleşmiş beğeni: Salt para yetmez, biraz da zevki selim gerekir. || Zevki selim sahibi, algılama, beğeni yönünden tam gelişmiş, yetkinleşmiş olan. || (Kendi) zevkinde olmak, zevkine bakmak, sadece kendi eğlencesini düşünmek, başka bir şeye aldırış etmemek: Kendi zevkine batar, evmiş, çoluk çocukmuş hiç düşünmezdi. || Zevkine gitmek, hoşuna gitmek. || Zevkine mecbur, eğlenmeye, zevke düşkün. || (Bir şeyin) zevkine varmak, bir şeyin güzelliğini, tadını bütün yönleriyle, gereği gibi duymak. || (Bir şeyin) zevkini, tadını çıkarmak, o şeyin güzelliğinden, tadından olabildiğince çok yararlanmak. || (Bir şey, birinin) zevkini okşamak, hoşuna gitmek, beğenisine uygun olmak. || Zevkten dört köşe olmak, aşırı ölçüde keyiflenmek, çok zevk duymak: Haberi alınca zevkten dört köşe olmuştu (arg.).
* çoğl. a.
1. Bir kimsenin kişiliğine uygun eğilimlerinin, seçimlerinin tümü: Sade basit zevkleri olmak. Pahalı zevkleri olmak.
2. Zevkler ve renkler tartışılmaz, herkes kendi tercihlerini yapma, olayları kendine göre değerlendirme hakkına sahiptir (atasözü).
*Esk. Zevk u sata, zevk u tarab, eğlence. || Zevk-alud, zevkle karışık. || Zevk -bahş, zevk veren. || Zevk-cu, eğlence arayan, zevkine düşkün. || Zevk-yab, zevk alan: "Diyanetle hikmetin bir karışımını dinlemekle zevkyâb olacağına emindim" (H. Z. Uşaklıgil). || Zevk-i dil, gönlün zevki. || Zevk-i imtizaç, uyuşma, bir bir olma zevki: "Birlikte öyle tatlı zamanlar geçer ki rûh / ister seninle bir ebedi zevk-i imtizaç" (Tevfik Fikret). || Zevk-i ruh-ı dildar, sevgilinin yanağından alınan zevk. || Zevk-i selim, en yüksek derecedeki zevk; sezme yeteneğ i: "... binlerce yıl evvelki zevk-i selimlerini sanatkârlıklarını parlak bir surette göstermektedirler" (F. Köprülü). "Ayırıp tercih edeceğiz ki burada zevk-i selim hissimizden başka bize bir rehberlik eden yok..." (Baha Tevfik). || Zevk-i suret, görünüşün verdiği zevk. || Zevk-i vasi, kavuşmanın zevki.
1. Bir gereksinimin, bir isteğin, bir eğilimin doyuma ulaşmasının bir kimsede yarattığı hoş duyum; haz, hoşnutluk: Zevkle kitap okumak, insanlar değişik şeylerden zevk alırlar.
2. Hoşa giden, eğlendiren, insanda hoşnutluk duygusu uyandıran şey: Müzik onun tek zevki.
3. Bir kimsenin, bir topluluğu, bir dönemi belirleyen ölçütlere göre güzeli çirkinden ayırt etme yetisi; bir kimsenin ya da bir topluluğun estetiğe dayalı görüşü, seçimi: Zevk sahibi olmak. Zevkle döşenmiş bir ev. Çağımızın zevkini yansıtan eşyalar.
4. Cinsel haz; doyum.
5. Nezaket sözlerinde onama, hoşnutluk belirtmek için kullanılır; haz: Ye- niden görüşmek zevkine erişeceğimizi umarım.
6. Eğlence: Zevk âlemi.
7. Tat. lezzet: içkinin damakta bıraktığı zevk.
8. (Bir şeyden) zevk almak, zevk duymak, ondan hoşlanmak, tat almak: Müzikten zevk almak; ona ilgi duymak, onu sevmek: Hiçbir şeyden zevk almaz oldu. Yaşamdan yeniden zevk almaya başlamak. || Zevk ehli, eğlenmeyi, hoşça vakit geçirmeyi seven kimse. || Zevk etmek, eğlenmek. || Zevk için, zorunlu olmadan, hoşça vakit geçirmek için: Bu işte zevk için çalışıyor; alay etmek için: Zevk için ona takılıp gülüyorlardı. || Zevk u sata, eğlenme, eğlence. || (Bir kimseye) zevk vermek, onda hoşnutluk uyandırmak: Sizi dinlemek bana zevk verdi. || Zevki çıkmak, hoşa gitmek, haz alınmak: Sensiz bu toplantıların zevki çıkmıyor. || Zevki selim, gelişmiş, incelip yetkinleşmiş beğeni: Salt para yetmez, biraz da zevki selim gerekir. || Zevki selim sahibi, algılama, beğeni yönünden tam gelişmiş, yetkinleşmiş olan. || (Kendi) zevkinde olmak, zevkine bakmak, sadece kendi eğlencesini düşünmek, başka bir şeye aldırış etmemek: Kendi zevkine batar, evmiş, çoluk çocukmuş hiç düşünmezdi. || Zevkine gitmek, hoşuna gitmek. || Zevkine mecbur, eğlenmeye, zevke düşkün. || (Bir şeyin) zevkine varmak, bir şeyin güzelliğini, tadını bütün yönleriyle, gereği gibi duymak. || (Bir şeyin) zevkini, tadını çıkarmak, o şeyin güzelliğinden, tadından olabildiğince çok yararlanmak. || (Bir şey, birinin) zevkini okşamak, hoşuna gitmek, beğenisine uygun olmak. || Zevkten dört köşe olmak, aşırı ölçüde keyiflenmek, çok zevk duymak: Haberi alınca zevkten dört köşe olmuştu (arg.).
* çoğl. a.
1. Bir kimsenin kişiliğine uygun eğilimlerinin, seçimlerinin tümü: Sade basit zevkleri olmak. Pahalı zevkleri olmak.
2. Zevkler ve renkler tartışılmaz, herkes kendi tercihlerini yapma, olayları kendine göre değerlendirme hakkına sahiptir (atasözü).
*Esk. Zevk u sata, zevk u tarab, eğlence. || Zevk-alud, zevkle karışık. || Zevk -bahş, zevk veren. || Zevk-cu, eğlence arayan, zevkine düşkün. || Zevk-yab, zevk alan: "Diyanetle hikmetin bir karışımını dinlemekle zevkyâb olacağına emindim" (H. Z. Uşaklıgil). || Zevk-i dil, gönlün zevki. || Zevk-i imtizaç, uyuşma, bir bir olma zevki: "Birlikte öyle tatlı zamanlar geçer ki rûh / ister seninle bir ebedi zevk-i imtizaç" (Tevfik Fikret). || Zevk-i ruh-ı dildar, sevgilinin yanağından alınan zevk. || Zevk-i selim, en yüksek derecedeki zevk; sezme yeteneğ i: "... binlerce yıl evvelki zevk-i selimlerini sanatkârlıklarını parlak bir surette göstermektedirler" (F. Köprülü). "Ayırıp tercih edeceğiz ki burada zevk-i selim hissimizden başka bize bir rehberlik eden yok..." (Baha Tevfik). || Zevk-i suret, görünüşün verdiği zevk. || Zevk-i vasi, kavuşmanın zevki.
Kaynak: Büyük Larousse
ZEVKAN be. (ar. zevjc'ten zevkan). Esk. Zevk bakımından, zevk açısından.
Kaynak: Büyük Larousse
ZEVKİ sıf. (ar. zevk ve -/'den zevlfi). Esk. Zevkle ilgili, zevke ait.
Kaynak: Büyük Larousse
ZEVKLENMEK gçz. f.
1. Zevk duymak.
2. Bir kimseyle, bir şeyle zevklenmek, onlarla eğlenmek, alay etmek: Siz benimle zevkleniyor musunuz?
1. Zevk duymak.
2. Bir kimseyle, bir şeyle zevklenmek, onlarla eğlenmek, alay etmek: Siz benimle zevkleniyor musunuz?
Kaynak: Büyük Larousse
ZEVKLİ sıf.
1. Zevk veren, hoşa giden, eğlenceli bir şey için kullanılır: Zevkli bir gezi. Zevkli bir oyun.
2. Güzeli çirkinden ayırt edebilen ve seçimlerinden ince bir estetik duygusuna sahip olduğu anlaşılan kimse için kullanılır: Zevkli bir kadın olduğu giyiminden belli.
3. Güzellik duygusu uyandıran, estetik ölçülere uygun bir şey için kullanılır: Zevkli bir ev.
* be. Seçkin bir zevki yansıtır biçimde: Zevkli giyinmek.
1. Zevk veren, hoşa giden, eğlenceli bir şey için kullanılır: Zevkli bir gezi. Zevkli bir oyun.
2. Güzeli çirkinden ayırt edebilen ve seçimlerinden ince bir estetik duygusuna sahip olduğu anlaşılan kimse için kullanılır: Zevkli bir kadın olduğu giyiminden belli.
3. Güzellik duygusu uyandıran, estetik ölçülere uygun bir şey için kullanılır: Zevkli bir ev.
* be. Seçkin bir zevki yansıtır biçimde: Zevkli giyinmek.
Kaynak: Büyük Larousse
ZEVKSİZ sıf.
1. Zevk vermeyen, hoşa gitmeyen, tatsız bir şey için kullanılır: Zevksiz bir iş.
2. Estetik değerlerden yoksun bir kimse için kullanılır: Zevksiz bir adam.
3. Beğenilmeyen, güzellik duygusu uyandırmayan bir şey için kullanılır: Zevksiz bir dekorasyon.
1. Zevk vermeyen, hoşa gitmeyen, tatsız bir şey için kullanılır: Zevksiz bir iş.
2. Estetik değerlerden yoksun bir kimse için kullanılır: Zevksiz bir adam.
3. Beğenilmeyen, güzellik duygusu uyandırmayan bir şey için kullanılır: Zevksiz bir dekorasyon.
be. Zevk yoksunluğunu yansıtır biçimde: Evini çok zevksiz döşemiş.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR