Müslümanlığın esaslarından olan inanç esasları şu demek oluyor ki imanın 6 tane şartı vardır. Bu şartların maddeler halinde açıklaması. 1. ...
Müslümanlığın esaslarından olan inanç esasları şu demek oluyor ki imanın 6 tane şartı vardır. Bu şartların maddeler halinde açıklaması.
1. — Tanrı’a İnanmak: Müslümanlığın getirmiş olduğu yeniliklerden en büyüğü Tanrı(c.c)’a asla ortak koşmamak, Tanrı(c.c)’dan başka bir tanrı tanımamak, O’ndan başkasına kulluk etmemektir. Enbiya Sûresi’nin 25. ayeti şöyleki der: «Ya Muhammedi Senden ilkin hiçbir peygamber göndermedik ki ona «Benden başka tapacak yoktur, yalnız bana tapın,» diye vahyetmiş olmıyalım.» Buna karşın her dine «müşriklik» (ortak koşma) karışmıştır. Kuran’ın ilk hedefi de, her çeşidiyle müşrikliği yıkmak olmuştur. Şahıslara karşı aşırı saygıdan doğan müşriklik bunun önderlik yapar. Örneğin Hz. İsa’ya karşı gösterilen aşırı saygı, sonunda onun «tanrı» sayılmasına yol açmıştır. Kuran’da Hz. İsa ve Meryem’in yalnızca Tanrı(c.c)’ın birer kulu oldukları belirtilir (Nisa Suresi: Ayet 170-171; Mâide Suresi: Ayet 19). Kehf Sûresi’nin 111. ayetinde de «De ki, ya Muhammed: Ben sizin şeklinde insandan başka bir şey değilim. Bana vahyolunuyor ki, Tanrı’ınız bir tek Tanrı’dır» denilmekle Hz. Muhammed’e tanrılık kondurulması önlenmiştir. Müslümanlığın ilk şartı olan Kelime-i Şahadet’te de Hz. Muhammed’in Tanrı(c.c)’ın kulu ve elçisi olduğu belirtilir.
Tanrı(c.c)’ın birliğine ortak katma yalnız böyle de kalmaz; yaratılan şeylere, muhteşem vakalara aşırı derecede bağlanmak, Tanrı(c.c)’a meydana getirilen ibadetleri başkalarına karşı yapmak, bilinmeyeni bilmek iddiasında bulunmak, sihir, büyü şeklinde gizli saklı kuvvetlere inanmak da Tanrı(c.c)’a ortak katmak anlamına gelir.
Tanrı(c.c)’dan başkasının adına yemin etmek de bir çeşit müşrikliktir. Araplar Müslümanlıktan ilkin Lât ve Uzza şeklinde putlar üstüne yemin ederlerdi. Hz. Muhammed bunu ortadan kaldırdı, Tanrı(c.c)’dan başka her hangi bir şey üstüne yemin etmenin müşriklik bulunduğunu söylemiş oldu.
Türbelere, mezarlara karşı aşırı saygı göstermek de müşriklik sayılan hareketlerdendir. İnsanın dileklerini yerine getirebilecek kudret sadece Tanrı(c.c)’a aittir. Bunun için, türbelere giderek dilekte bulunmak, adak adamak Tanrı(c.c)’a ortak koşmaktır ki, Müslüman dinine aykırıdır.
2. — Meleklere İnanmak: Melekler, Tanrı(c.c)’ın çeşitli emirlerini yerine getiren, O’nunla kullar içinde elçilik eden iyi varlıklardır. Müslümanlık inanışında melekler peygamberlere elçilik eder, insanların iyi, fena davranışlarını kaydeder, insanların ceza, ya da mükâfat görmesine araç olurlar. Aden’e, Cehennem’e ilişik işlerle uğraşmak da meleklerin görevleri arasındadır.
3. — Mukaddes Kitaplara İnanmak: Müslümanlık tüm hak peygamberlerine, onların mukaddes kitaplarına inanmayı emreden, insanları birleştirmeyi hedef tutan bir dindir. Bakara Sûresi’nin 135 ve 136. ayetleri şu anlamdadır: «Onlar, ya «Yahudi olun», ya da «Hıristiyan olun ki hidayet bulaşınız,» derler. De ki: «Biz doğru yol suretiyle olan, müşriklerden olmıyan İbrahim’in dini üzerindeyiz.» Da ki: «Biz Tanrı’a inandığımız şeklinde bizlere gönderilen vahye, İbrahim, İsmail, İshak, Yakup vs oğullarına vahyolunana; Musa’ya, İsa’ya gönderilene, tüm peygamberlere Tanrı tarafınca verilene inanç ederiz. Onları ayırdetmeyiz. Biz yalnız Tanrı’ya boyun eğen, Müslümanlarız.»
4. — Peygamberlere İnanmak: İlk peygamber Hz. Adem’den son peygamber Hz. Muhammed’e kadar birçok peygamber gelip geçmiştir. Bunların tam sayısı bilinmemektedir. Kuran’da Hz. Muhammed’le beraber 25 peygamberin adı geçer. Müslümanlık tüm peygamberlere inanılmasını emreden geniş görüşlü bir dindir. Oysa başka dinler bu şekilde değildi. İsrailoğulları kendilerinden başka bir milletten peygamber çıkacağına inanmıyorlardı. Aynı şekilde, bir Zerdüştî, Zerdüşt’ten başkasına inanmıyor, bir Hindu sadece kendi dinine, dininin ulularına inanıyor, başkalarını değersiz sayıyordu. Hıristiyanlar için de durum böyleydi; yalnız, İncil’de Hz. İsa’dan sonrasında daha büyük bir «kurtarıcı»nın geleceği birkaç kere geçer.
Tüm bu şartlar içinde doğan Müslümanlık insanlık alemine o zamana kadar görülmemiş derecede büyük bir anlayış getirmiştir. Musevî’ler yalnız Musevî olanların, Hıristiyanlar da yalnız kendilerinin cennete girebileceğine inanıyor, bu iki dine mensup olanların hepsi de Hz. Muhammed’i tanımıyorlardı. Oysa Müslümanlık tüm peygamberlere, mukaddes kitaplara inanmayı emreder: «Onlar ki Tanrı ile peygamberlerini inkâr ederler, onlar ki Tanrı ile peygamberlerini ayırdetmek isterler, «Bazılarına inanır, bazılarına inanmayız,» derler ve küfr ile inanç içinde bir yol bulmak isterler, aslolan kâfirler bunlardır» (Nisa Suresi, 149. ayet). Al-i İmran Suresi’nin 19. ayetinde: «Tanrı nezdinde din, yalnız Müslümanlıktır» denir. Hz. Peygamber’le birlikte peygamberlik son bulmuştur. Müslümanlıktan sonrasında başka bir din gelecek değildir.
5. — Ahiret’e İnanmak: Müslümanlığa gore yaşam ölümle beraber son bulmaz; ölüm yeni bir yaşamın başlangıcıdır. İnsanlar bu «ahiret» (ahret) hayatında dünyadaki davranışlarına gore layık oldukları yeri bulurlar.
6. — Kaza ve Kadere İnanmak: Bunu körü körüne kadere boyun eğmek, «ne yapılırsa yapılsın, iyi mi olsa mukadder olan başımıza gelecek» anlamında almamak gerekir Bu şekilde olsaydı peygamberlere de, mukaddes kitaplara da lüzum kalmazdı. Müslümanlık insanoğlunun davranışlarına, çalışmasına büyük ehemmiyet verir. «Her kim iyi, yararlı işler işlerse kendi lehine işler; her kim fenalık ederse kendi aleyhine eder. Tanrı’ın kullara asla zulmedici değildir» (Fussilet Suresi).
Çalışkanlığı, bilimi en büyük erdem olarak kabul eden Müslümanlığın kaza ve kadere inanmayı emretmesinin insanların büyük başarılar karşısında kendilerini putlaştırmaktan alıkoymak, görevlerini yapmayı sağlamak şeklinde sebepleri vardır. Mesela ölüm korkusundan dolayı muharebeye gitmekten kaçan bir kimse, savaştan kaçmakla ölümden kurtulamıyacağına inanmalıdır. Gene bu inanış büyük kayıplar karşısında da insanları üzgünlüğe düşmekten kurtarmış olur.
YORUMLAR