KAİD a (ar. ktysdet, yol göstermek'ten kaid). Esk. 1. Yedeğine alan, arkasından sürükleyen. 2. Bir orduda en yüksek rütbeli ve ...
KAİD a (ar. ktysdet, yol göstermek'ten kaid). Esk.
1. Yedeğine alan, arkasından sürükleyen.
2. Bir orduda en yüksek rütbeli ve en yetkili kimse, kumandan, başbuğ.
3. Önder, kılavuz, yöneten, yol gösteren.
4. Kaid-ül-ceyş, orduyu yöneten, ordunun önderi, kumandan.
—Tar. Arap vatanlarında askeri önder. (Şimal Afrika'da kaid mali, adli ve askeri görevler yapardı.)
KAİD sıf. (ar. kucüd, oturma, ikamet etmeden lfaf id). Esk. Öturan, oturmuş; ikamet eden.
♦ a.'Başkan.
1. Yedeğine alan, arkasından sürükleyen.
2. Bir orduda en yüksek rütbeli ve en yetkili kimse, kumandan, başbuğ.
3. Önder, kılavuz, yöneten, yol gösteren.
4. Kaid-ül-ceyş, orduyu yöneten, ordunun önderi, kumandan.
—Tar. Arap vatanlarında askeri önder. (Şimal Afrika'da kaid mali, adli ve askeri görevler yapardı.)
KAİD sıf. (ar. kucüd, oturma, ikamet etmeden lfaf id). Esk. Öturan, oturmuş; ikamet eden.
♦ a.'Başkan.
Kaynak: Büyük Larousse
kaid
1. rehber kumandan.
2. atlan yedekte götürmüş olan.
3. oturan, ikamet eden.
1. rehber kumandan.
2. atlan yedekte götürmüş olan.
3. oturan, ikamet eden.
YORUMLAR