LAHN a. (ar. lahn). Esk. 1. Ezgi, melodi, uyumlu ses. 2. Uyum, uyum. 3. Bir dilin bölgeye ya da kişilere özgü fena ve kuralsız kulla...
LAHN a. (ar. lahn). Esk.
1. Ezgi, melodi, uyumlu ses.
2. Uyum, uyum.
3. Bir dilin bölgeye ya da kişilere özgü fena ve kuralsız kullanılışı.
4. Okumada meydana getirilen yanlışlık, kurala aykırı okuma.
5. Lahn-ı davudi, kalınca ve tok ses. || Lahn-ı giryan, ağlayış ezgisi: "Uzakdan bir şada, bir lahn-ı giryan" (Tevfik Fikret).
1. Ezgi, melodi, uyumlu ses.
2. Uyum, uyum.
3. Bir dilin bölgeye ya da kişilere özgü fena ve kuralsız kullanılışı.
4. Okumada meydana getirilen yanlışlık, kurala aykırı okuma.
5. Lahn-ı davudi, kalınca ve tok ses. || Lahn-ı giryan, ağlayış ezgisi: "Uzakdan bir şada, bir lahn-ı giryan" (Tevfik Fikret).
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR