LEYYİN sıf. (ar. leyyin). Esk. 1. Yumuşak: “Ancak onları da bir tedbiri maharetkâr u leyyin ile yola getirmek kabildi" (İsma...
LEYYİN sıf. (ar. leyyin). Esk.
1. Yumuşak: “Ancak onları da bir tedbiri maharetkâr u leyyin ile yola getirmek kabildi" (İsmail Suphi, XIX. yy.).
2. Leyyin-ül-canib, leyyin-ül-asa, yumuşak huylu, sakin kimse için kullanılır.
1. Yumuşak: “Ancak onları da bir tedbiri maharetkâr u leyyin ile yola getirmek kabildi" (İsmail Suphi, XIX. yy.).
2. Leyyin-ül-canib, leyyin-ül-asa, yumuşak huylu, sakin kimse için kullanılır.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR