MAKTUL , -lü sıf. ve a. (ar. maktul). 1. Bir adam öldürmeye kurban gitmiş, öldürülmüş kimse için kullanılır. 2. Maktul düşmek, olmak...
MAKTUL, -lü sıf. ve a. (ar. maktul).
1. Bir adam öldürmeye kurban gitmiş, öldürülmüş kimse için kullanılır.
2. Maktul düşmek, olmak, vurulup ölmek, öldürülmek (esk ).
1. Bir adam öldürmeye kurban gitmiş, öldürülmüş kimse için kullanılır.
2. Maktul düşmek, olmak, vurulup ölmek, öldürülmek (esk ).
Kaynak: Büyük Larousse
Şahabeddin Sühreverdî Maktûl
YORUMLAR