MüFETTİN sıt. (ar. teftin' den müfettin). Esk. 1. Fitneci, fitne düşüren. 2. insanı fanatik bırakan, büyüleyen. Kaynak: Büyük ...
MüFETTİN sıt. (ar. teftin'den müfettin). Esk.
1. Fitneci, fitne düşüren.
2. insanı fanatik bırakan, büyüleyen.
Kaynak: Büyük Larousse
1. Fitneci, fitne düşüren.
2. insanı fanatik bırakan, büyüleyen.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR