MüFLİH sıf. (ar. müfliğ). Esk. Esenliğe kavuşan, kurtulan, selamete çıkan. Kaynak: Büyük Larousse
MüFLİH sıf. (ar. müfliğ). Esk. Esenliğe kavuşan, kurtulan, selamete çıkan.
Kaynak: Büyük Larousse
MüFLİH sıf. (ar. müfliğ). Esk. Esenliğe kavuşan, kurtulan, selamete çıkan. Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR