MüFRİD sıf. (ar. ifrad'dan müfrid). Esk. 1. Tek başına bırakan. 2. Aşırı. —Esk. fiz. İzolatör. Kaynak: Büyük Larousse
MüFRİD sıf. (ar. ifrad'dan müfrid). Esk.
1. Tek başına bırakan.
2. Aşırı.
—Esk. fiz. İzolatör.
1. Tek başına bırakan.
2. Aşırı.
—Esk. fiz. İzolatör.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR