MüFTEHİR sıt. (ar. müttehit). Esk. 1. Bir şeyi övünç bilerek onunla sevinen, iftihar eden: "Bundan pek memnun ve müttehir oldum...
MüFTEHİR sıt. (ar. müttehit). Esk.
1. Bir şeyi övünç bilerek onunla sevinen, iftihar eden: "Bundan pek memnun ve müttehir oldum" (H. C. Yalçın).
2. Şanlı, şerefli: "Bağrına saplanan oku mağrur ve müftehir bir nişan şeklinde taşıdı" (Y. K. Karaosmanoğlu).
3. Parasız iş gören, fahri.
1. Bir şeyi övünç bilerek onunla sevinen, iftihar eden: "Bundan pek memnun ve müttehir oldum" (H. C. Yalçın).
2. Şanlı, şerefli: "Bağrına saplanan oku mağrur ve müftehir bir nişan şeklinde taşıdı" (Y. K. Karaosmanoğlu).
3. Parasız iş gören, fahri.
Kaynak: Büyük Larousse
YORUMLAR