MüHİB sıf. (ar. ihâbe'den mühib). Esk. Korkulur, heybetli; korku ve saygı uyandıran. Kaynak: Büyük Larousse
MüHİB sıf. (ar. ihâbe'den mühib). Esk. Korkulur, heybetli; korku ve saygı uyandıran.
Kaynak: Büyük Larousse
/fa-clock-o/ POPÜLER$type=list
-
“Tasavvuf, ehemmi, mühimme tercih etmektir.” (Mühim bir işi, daha az mühim olanın önüne almaktır.)
-
İletişim, “duygu, düşünce veya bilgilerin her türlü yolla başkalarına aktarılması” olarak tanımlanmaktadır. Bildirişim, haberleşme, komünika...
-
Köroğlu kimdir, hayatı ve eserleri hakkında bilgi verir misiniz? Köroğlu Köroğlu veya asıl adıyla Ali Ruşen XVI. yüzyıl'da...
-
'Kurt' sözcüğü ve eş seslisi ile kurulmuş iki tümce örneği verir misiniz? Eş sesli sözcükler yazılışları aynı anlamları d...
-
MAVNA TDK, Türk Dil Kurumu 1. Gemilere ve yakın kıyılara yük taşıyan, güvertesiz büyük tekne: “Mavnalar devasa gövdeleriyle sal...
YORUMLAR